حسن‌علی دفتری در سال ۱۲۸۹ در تهران متولد شد. پدرش «نورالله دفتری» از علاقه‌مندان موسیقی ایرانی بود و به منظور آشنایی فرزندانش با موسیقی ایرانی، نوازنده‌ای با نام «شاه جانی» را برای آموزش موسیقی به آنان برگزید. شاه جانی که ساز «تار» را بسیار خوب می‌نواخت، آموزش فرزندان نورالله دفتری را آغاز کرد. در آن زمان حسن‌علی کودک خردسالی بود که در گوشهٔ کلاس موسیقی می‌نشست و با علاقه گوش می‌کرد و ایرادهای خواهران بزرگ‌تر خود را تذکر می‌داد و با دهان، آهنگ درست قطعه‌ها را می‌نواخت. اما اصرار او به آموختن ساز از سوی پدر با مخالفت روبرو شد و به همین دلیل، حسن‌علی را در سن ۸ سالگی برای ادامهٔ تحصیل به اروپا فرستاد. او پس از چند سال به ایران بازگشت. در این هنگام، پدر که هم‌چنان علاقهٔ فرزندش به موسیقی را شاهد بود، یک ساز «ویلن» مرغوب به او هدیه داد. حسن‌علی دفتری ۱۲ سال با این ساز تمرین کرد. او ابتدا نزد «باقرخان اسماعیل‌زاده» و پس از آن نزد «رکن‌الدین مختاری» در تهران و کرمانشاه، به تکمیل آموخته‌های موسیقی خود پرداخت. وی پس از ورود به دانشکدهٔ افسری، ابتدا نزد «یغما» و پس از آن نزد «حسین هنگ‌آفرین» فراگیری موسیقی را ادامه داد. در این هنگام به مدت ۵ سال نزد «ابوالحسن صبا» آموخته‌های خویش را تکمیل نمود. او مدتی با یک مأموریت کاری، به کردستان و کرمانشاه سفر کرد و در این سفر ساز ویلن او به سرقت رفت. وی پس از این اتفاق تصمیم به ترک نواختن ویلن گرفت و نواختن سه‌تار را آغاز نمود.

او در سال ۱۳۴۵ از فعالت‌های دولتی فراغت پیدا کرد و همکاری خود را با رادیو تلویزیون ملی ایران آغاز نمود. از وی تکنوازیهای متعددی در رادیو تلویزیون، از جمله در برنامهٔ تکنوازان و برنامهٔ گلها ضبط شده‌است.
حسن‌علی دفتری، ۳۰ دی ۱۳۶۵ به دلیل سکتهٔ مغزی درگذشت.

آثار جمع‌آوری شده از این هنرمند در سایت خصوصی به شکل زیر است: