در این روزگار دشوار برای موسیقی ایران و در کشوری که به عادتی نکوهیده هر کس که دستی به ساز و حنجره ای برای آواز دارد بی دریغ و تأمل استاد گفته می شود محمد رضا شجریان ، کیهان کلهر و حسین علیزاده از معدود کسانی هستند که به راستی شایسته ی این واژه اند و دلیل اش هر اجرا وهر کاریست که شنوندگان موسیقی ایرانی از آن ها می شنوند و فروتنی آنها که انگار حتا چهره هایشان در هنگام اجرا می گویند: مشک آن است که خود ببوید نه آن که عطار بگوید و آواز و سازشان رازها دارند با محرمان…
امید که شاگردان وشنوندگان نیز این همه را قدر بدانند وراهشان را ادامه دهند و حرمت شان را پاس بدارند…