سرو چمان اجرای شهر کلن – متفاوت با نسخه‌ی رسمی 
ماهور 

گویا این نسخه در زمان برگزاری کنسرت در تور اروپا به فروش می‌رسید. چندین سال پیش این فایل را شخصی به نام توفیق در وبلاگش منتشر کرده بود و گویا خود ایشان در کنسرت حضور داشتند و کاست را خریداری کرده بودند. آلبوم قاصدک هم نخستین بار توسط ایشان با کیفیت عالی منتشر شده بود. 

آوازها با نسخه‌ی رسمی سرو چمان انتشارات دل‌آواز و اجرای دانشگاه برکلی متفاوت است. 

آواز: محمدرضا شجریان 
تار و سه‌تار: داریوش پیرنیاکان 
نی: جمشید عندلیبی 
تنبک: مرتضی اعیان 

320kbps – ۱۳۰.57MB  :  مستقیم | آپلودبوی

پخش آنلاین ‌‌‌سرو چمان، اجرای شهر کلن :

دریافت از کانال تلگرام

 آموزش دانلود

خوش است خلوت اگر یار یارِ من باشد
نه من بسوزم و او شمعِ انجمن باشد
من آن نگینِ سلیمان به هیچ نَسْتانَم
که گاه گاه بر او دستِ اهرمن باشد
روا مدار خدایا که در حریمِ وصال
رقیب محرم و حِرمان نصیبِ من باشد
هُمای گو مَفِکَن سایهٔ شرف هرگز
در آن دیار که طوطی کم از زَغَن باشد

سرو چمان من چرا میلِ چمن نمی‌کند؟
همدمِ گل نمی‌شود یادِ سَمَن نمی‌کند
دل به امیدِ وصل تو همدمِ جان نمی‌شود
جان به هوایِ کویِ او خدمتِ تن نمی‌کند
با همه عطرِ دامنت آیدم از صبا عجب
کز گذرِ تو خاک را مُشکِ خُتَن نمی‌کند
تا دلِ هرزه گَردِ من رفت به چینِ زلفِ او
زان سفرِ درازِ خود عزمِ وطن نمی‌کند
ساقیِ سیم ساقِ من گر همه دُرد می‌دهد
کیست که تن چو جامِ مِی جمله دهن نمی‌کند؟

بیانِ شوق چه حاجت؟ که سوز آتش دل
توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد
هوایِ کویِ تو از سر به در نمی‌رود ما را
غریب را دلِ سرگشته با وطن باشد

کِی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد
یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد
از لعلِ تو گر یابم انگشتریِ زنهار
صد مُلکِ سلیمانم در زیرِ نگین باشد
جامِ می و خونِ دل هر یک به کسی دادند
در دایرهٔ قسمت اوضاع چنین باشد
در کارِ گلاب و گل حکمِ ازلی این بود
کاین شاهدِ بازاری وان پرده نشین باشد

ای که مهجوری عشاق روا می‌داری
بندگان را ز بر خویش جدا می‌داری
تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب
به امیدی که در این ره به خدا می‌داری
دل ببردی و بحل کردمت ای جان لیکن
به از این دار نگاهش که مرا می‌داری
ساغر ما که حریفان دگر می‌نوشند
ما تحمل نکنیم ار تو روا می‌داری
ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست
عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری
تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم
از که می‌نالی و فریاد چرا می‌داری

غمم بی‌حد و دردم بی شماره
فغان کاین درد مو درمان نداره
خداوندا ندونه ناصح مو
که فریاد دلم بی‌اختیاره

هر دمی چون نی
از دل نالان شکوه ها دارم
روی دل هر شب
تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهی است
کز دل خونین
لحظه های عمر بی سامان میرود سنگین
اشک خون آلوده ام دامان میکند رنگین
به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان
نه زمان را، درد کسی
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی ها دی شد
زمان مهربانی طی شد
آه از این دم سردی ها خدایا
نه امیدی در دل من
که گشاید مشکل من
نه فروغ روی مهی
که فروزد محفل من
نه همزبان درد آگاهی
که ناله ای خرد با آهی
داد از این بی دردی ها خدایا
نه صفایی ز دمسازی
به جام می
که گرد غم زدل شوید
که بگویم راز پنهان
که چه دردی دارم بر جان
وای از این بی همرازی خدایا
وه که به حسرت
عمر گرامی سر شد
همچو شراری از دل آذر
بر شد و خاکستر شد
یک نفس زد و هدر شد
روزگار من به سر شد
چنگی عشقم راه جنون زد
مردم چشمم جامه به خون زد
دل نهم ز بی شکیبی
با فسون خود فریبی
چه فسون نا فرجامی
به امید بی انجامی
وای از این افسون سازی خدایا