گل‌های شجریان – برگ سبز ۲۵۸

برگ سبز ۲۵۸

برگ سبز ۲۵۸ – دستگاه سه‌گاه 

گل‌های شجریان (۱۱) 

 

آواز: محمدرضا شجریان 
سه‌تار: احمد عبادی 
ویولن: همایون خرم 

گوینده: آذر پژوهش 
غزل آواز: سعدی 


بر آن شدیم تا با همکاری پیج وزین خانه شجریان تمامِ برنامه‌های رادیویی محمدرضا شجریان را تحت عنوان «گلهای شجریان» با زمانبندی مشخص خدمت شما همراهان عزیز ارائه کنیم.

hashiye

64kbps – ۱۴.6MB  :   مستقیم | آپلودبوی

پخش آنلاین برگ سبز ۲۵۸:

دریافت از کانال تلگرام

 آموزش دانلود

hashiye

 

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست
طاقت بار فراق اینهمه ایامم نیست
میل آن دانه خالم نظری بیش نبود
چون بدیدم ره بیرون شدن از دامم نیست
شب بر آنم که مگر روز نخواهد بودن
بامدادت چو ببینم طمع شامم نیست
به سرا پای تو ای دوست که از دوستیت
خبر از دشمن و اندیشه زدشنامم نیست
دوستت دارم اگر لطف کنی ور نکنی
به دو چشم تو که چشم از تو به انعامم نیست

(این پست کلا ۶,۴۶۳ بار دیده شده که ۱ بار آن برای امروز بوده)

6 thoughts on “گل‌های شجریان – برگ سبز ۲۵۸

    1. بنظر بنده همه اساتید در سبک و سیاق خودشون متبحر بودند و اینکه یکی رو اینقدر ستایش میکنیم و دیگری رو ن به دیدگاه خودمون بستگی داره، شما تار مجد رو گوش کن ببین چی زده، یا همین لطفی که سبکی نو توی نواختن تار ابداع کرده رو گوش کن و اساتید دیگه.. یا مثلاً ویولن همایون خرم رو با پرویز یاحقی هر کدومشون ی سبک خاصی رو دنبال میکردن و هردوشون هم متبحر و فوق العاده بودن اما طرفداران یکی اون یکی رو حساب نمیکنه، بیایید با هم فرهنگ این سرزمین رو نجات بدیم

  1. درود ساز بدیعی رو هیچ جنبنده ایی در ایران نتونست حتی شبیه به اون رو بزنه ایکاش پسرش امیر علی که خدا رحمتش کنه زنده بود ازش نواخته های استاد رو که تصویری برای مردم هنرجو و هنر مند این مرز و بوم به میراث گذاشته اند رو خواستار میشدیم – الان دختر خانم ایشون سرکار خانم بدیعی هستند ایکاش ببینه این متن پیام رو و بدونه که بعضی ها مثل من ستایش در هنر اگر برای کسی هست از دید من در ساز ویولون برای حبیب الله بدیعی هست و لا غیر . خیلی دوست دارم از تصویری های استاد غیر از دشتی و ماهور که وجود دارند در دستگاههای دیگه هم ببینم اما این توفیق حاصل نشد . امیدوارم هر چه زودتر به این آرزوی خودم برسم .

  2. اغراق گویی کافی ست. هم سولیست ویولن و نوازنده سه تار سطح بالا همزمان با اساتید بدیعی و عبادی داشتیم. چیزی که احتمالاً به حقیقت نزدیک هست اینه که بعد از اون نسل دیگه کسی نتونست پا جای پای اون بزرگان بزارن. گرچه ؛ خودم نظیر عبادی و کسایی سراغ ندارم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *