ترجمه: محمدمهدی فولادوند

القیامه «۷۵» (۱۵-۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

لا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَهِ
سوگند به روز قیامت

وَلا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَهِ
و سوگند به نفس لوامه و وجدان بیدار و ملامتگر که رستاخیز حق است

أَیَحْسَبُ الإِنسَانُ أَلَّن نَجْمَعَ عِظَامَهُ
آیا انسان مى ‏پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد

بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَن نُّسَوِّیَ بَنَانَهُ
آرى قادریم که حتى خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم

بَلْ یُرِیدُ الإِنسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ
انسان شک در معاد ندارد بلکه او مى‏ خواهد آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت در تمام عمر گناه کند

یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَهِ
از این‏رو مى ‏پرسد قیامت کى خواهد بود

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ
بگو در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش در آید

وَخَسَفَ الْقَمَرُ
و ماه بى ‏نور گردد 

وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند

یَقُولُ الإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ
آن روز انسان مى‏ گوید راه فرار کجاست

کَلاَّ لا وَزَرَ
هرگز چنین نیست راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد 

إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ
آن روز قرارگاه نهایى تنها بسوى پروردگار تو است

یُنَبَّأُ الإِنسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ
و در آن روز انسان را از تمام کارهایى که از پیش یا پس فرستاده آگاه مى کنند

بَلِ الإِنسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَهٌ
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است

وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ
هر چند در ظاهر براى خود عذرهایى بتراشد

***************************************************************************

الفجر «۸۹» (۱۵-۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَالْفَجْرِ 
سوگند به سپیده‏ دم 

وَلَیَالٍ عَشْرٍ
و به شبهاى دهگانه

وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ
و به جفت و تاق

وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ
و به شب وقتى سپرى شود

هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِّذِی حِجْرٍ
آیا در این براى خردمند [نیاز به] سوگندى [دیگر] است

أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ
مگر ندانسته‏ اى که پروردگارت با عاد چه کرد 

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ
با عمارات ستون‏دار ارم

الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلادِ
که مانندش در شهرها ساخته نشده بود

وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ
و با ثمود همانان که در دره تخته ‏سنگها را مى ‏بریدند

وَفِرْعَوْنَ ذِی الأَوْتَادِ
و با فرعون صاحب خرگاه ‏ها [و بناهاى بلند]

الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلادِ
همانان که در شهرها سر به طغیان برداشتند

فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ
و در آنها بسیار تبهکارى کردند

فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ
[تا آنکه] پروردگارت بر سر آنان تازیانه عذاب را فرونواخت 

إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ
زیرا پروردگار تو سخت در کمین است

فَأَمَّا الإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ
اما انسان هنگامى که پروردگارش وى را مى ‏آزماید و عزیزش مى دارد و نعمت فراوان به او مى‏ دهد مى‏ گوید پروردگارم مرا گرامى داشته است

***************************************************************************

البلد «۹۰» (۱۶-۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

لا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ
سوگند به این شهر

وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ
و حال آنکه تو در این شهر جاى دارى

وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ
سوگند به پدرى [چنان] و آن کسى را که به وجود آورد

لَقَدْ خَلَقْنَا الإِنسَانَ فِی کَبَدٍ
براستى که انسان را در رنج آفریده‏ ایم 

أَیَحْسَبُ أَن لَّن یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ
آیا پندارد که هیچ کس هرگز بر او دست نتواند یافت 

یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالا لُّبَدًا
گوید مال فراوانى تباه کردم 

أَیَحْسَبُ أَن لَّمْ یَرَهُ أَحَدٌ
آیا پندارد که هیچ کس او را ندیده است

أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَیْنَیْنِ
آیا دو چشمش نداده‏ ایم 

وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ
و زبانى و دو لب 

وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ
و هر دو راه [خیر و شر] را بدو نمودیم

فَلا اقْتَحَمَ الْعَقَبَهَ
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‏ نگرى] بالا رود

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَهُ
و تو چه دانى که آن گردنه [سخت] چیست 

فَکُّ رَقَبَهٍ
بنده‏ اى را آزادکردن 

أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَهٍ
یا در روز گرسنگى طعام‏ دادن

یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَهٍ
به یتیمى خویشاوند 

أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَهٍ
یا بینوایى خاک‏نشین 

***************************************************************************

الزلزال «۹۹» (۸-۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِذَا زُلْزِلَتِ الأَرْضُ زِلْزَالَهَا
آنگاه که زمین به لرزش [شدید] خود لرزانیده شود 

وَأَخْرَجَتِ الأَرْضُ أَثْقَالَهَا
و زمین بارهاى سنگین خود را برون افکند

وَقَالَ الإِنسَانُ مَا لَهَا
و انسان گوید [زمین] را چه شده است

یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا
آن روز است که [زمین] خبرهاى خود را باز گوید 

بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا
[همان گونه] که پروردگارت بدان وحى کرده است

یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ
آن روز مردم [به حال] پراکنده برآیند تا [نتیجه] کارهایشان به آنان نشان داده شود

فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ خَیْرًا یَرَهُ
پس هر که هموزن ذره‏ اى نیکى کند [نتیجه] آن را خواهد دید

وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّهٍ شَرًّا یَرَهُ
و هر که هموزن ذره‏ اى بدى کند [نتیجه] آن را خواهد دید

***************************************************************************

العادیات «۱۰۰» (۱۱-۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا
سوگند به مادیانهائى که با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مى ‏جهانند 

فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا
و برق [از سنگ] همى جهانند

فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا
و صبحگاهان هجوم آرند

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا
و با آن [یورش] گردى برانگیزند

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا
و بدان [هجوم] در دل گروهى درآیند

إِنَّ الإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ
که انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است

وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ
و او خود بر این [امر] نیک گواه است

وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ
و راستى او سخت‏ شیفته مال است

أَفَلا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ
مگر نمى‏ داند که چون آنچه در گورهاست بیرون ریخته گردد 

وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ
و آنچه در سینه‏ هاست فاش شود

إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّخَبِیرٌ
در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ایشان نیک آگاه است

***************************************************************************

الطارق «۸۶» (۱۷-۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد

وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ
و تو چه دانى که اختر شبگرد چیست

النَّجْمُ الثَّاقِبُ
آن اختر فروزان 

إِن کُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ
هیچ کس نیست مگر اینکه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است

فَلْیَنظُرِ الإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ
پس انسان باید بنگرد که از چه آفریده شده است

خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ
از آب جهنده‏ اى خلق شده

یَخْرُجُ مِن بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ
[که] از صلب مرد و میان استخوانهاى سینه زن بیرون مى ‏آید

إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ
در حقیقت او [= خدا] بر بازگردانیدن وى بخوبى تواناست

یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ
آن روز که رازها [همه] فاش شود

فَمَا لَهُ مِن قُوَّهٍ وَلا نَاصِرٍ
پس او را نه نیرویى ماند و نه یارى

وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ
سوگند به آسمان بارش‏ انگیز

وَالأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ
سوگند به زمین شکافدار [آماده کشت] 

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ
[که] در حقیقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است 

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ
و آن شوخى نیست 

إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا
آنان دست به نیرنگ مى‏ زنند 

وَأَکِیدُ کَیْدًا
و [من نیز] دست به نیرنگ مى‏ زنم

فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا
پس کافران را مهلت ده و کمى آنان را به حال خود واگذار

***************************************************************************

المؤمنون «۲۳» (۸۹-۷۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَلَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَکَشَفْنَا مَا بِهِم مِّن ضُرٍّ لَّلَجُّوا فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ
و اگر ایشان را ببخشاییم و آنچه از صدمه بر آنان [وارد آمده] است برطرف کنیم در طغیان خود کوردلانه اصرار مى ‏ورزند

وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُم بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَکَانُوا لِرَبِّهِمْ وَمَا یَتَضَرَّعُونَ
و به راستى ایشان را به عذاب گرفتار کردیم و[لى] نسبت به پروردگارشان فروتنى نکردند و به زارى درنیامدند

حَتَّى إِذَا فَتَحْنَا عَلَیْهِم بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِیدٍ إِذَا هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ
تا وقتى که درى از عذاب دردناک بر آنان گشودیم بناگاه ایشان در آن [حال] نومید شدند

وَهُوَ الَّذِی أَنشَأَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَهَ قَلِیلا مَّا تَشْکُرُونَ
و اوست آن کس که براى شما گوش و چشم و دل پدید آورد چه اندک سپاسگزارید

وَهُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الأَرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ
و اوست آن کس که شما را در زمین پدید آورد و به سوى اوست که گرد آورده خواهید شد

وَهُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ وَلَهُ اخْتِلافُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ أَفَلا تَعْقِلُونَ
و اوست آن کس که زنده مى ‏کند و مى‏ میراند و اختلاف شب و روز از اوست مگر نمى‏ اندیشید

بَلْ قَالُوا مِثْلَ مَا قَالَ الأَوَّلُونَ
[نه] بلکه آنان [نیز] مثل آنچه پیشینیان گفته بودند گفتند

قَالُوا أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ
گفتند آیا چون بمیریم و خاک و استخوان شویم آیا واقعا باز ما زنده خواهیم شد

لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَذَا مِن قَبْلُ إِنْ هَذَا إِلاَّ أَسَاطِیرُ الأَوَّلِینَ
درست همین را قبلا به ما و پدرانمان وعده دادند این جز افسانه ‏هاى پیشینیان [چیزى] نیست

قُل لِّمَنِ الأَرْضُ وَمَن فِیهَا إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ
بگو اگر میدانید [بگویید] زمین و هر که در آن است به چه کسى تعلق دارد

سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلا تَذَکَّرُونَ
خواهند گفت به خدا بگو آیا عبرت نمى‏ گیرید

قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ
بگو پروردگار آسمانهاى هفتگانه و پروردگار عرش بزرگ کیست

سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلا تَتَّقُونَ
خواهند گفت‏ خدا بگو آیا پرهیزگارى نمى ‏کنید

قُلْ مَن بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ یُجِیرُ وَلا یُجَارُ عَلَیْهِ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ
بگو فرمانروایى هر چیزى به دست کیست و اگر میدانید [کیست آنکه] او پناه مى‏ دهد و در پناه کسى نمى ‏رود

سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنَّى تُسْحَرُونَ
خواهند گفت‏ خدا بگو پس چگونه دستخوش افسون شده‏ اید

***************************************************************************

الجاثیه «۴۵» (۴-۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

حم

تَنزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ
فرو فرستادن این کتاب از جانب خداى ارجمند سنجیده‏ کار است

إِنَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لَآیَاتٍ لِّلْمُؤْمِنِینَ
به راستى در آسمانها و زمین براى مؤمنان نشانه‏ هایى است

وَفِی خَلْقِکُمْ وَمَا یَبُثُّ مِن دَابَّهٍ آیَاتٌ لِّقَوْمٍ یُوقِنُونَ
و در آفرینش خودتان و آنچه از [انواع] جنبنده[ها] پراکنده مى‏ گرداند براى مردمى که یقین دارند نشانه‏ هایى است

***************************************************************************

الإسراء «۱۷» (۱۴-۷)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لأَنفُسِکُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الآخِرَهِ لِیَسُوؤُواْ وُجُوهَکُمْ وَلِیَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ کَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّهٍ وَلِیُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْا تَتْبِیرًا
اگر نیکى کنید به خود نیکى کرده‏ اید و اگر بدى کنید به خود [بد نموده‏ اید] و چون تهدید آخر فرا رسد [بیایند] تا شما را اندوهگین کنند و در معبد[تان] چنانکه بار اول داخل شدند [به زور] درآیند و بر هر چه دست‏ یافتند یکسره [آن را] نابود کنند

عَسَى رَبُّکُمْ أَن یَرْحَمَکُمْ وَإِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْکَافِرِینَ حَصِیرًا
امید است که پروردگارتان شما را رحمت کند و[لى] اگر [به گناه] بازگردید [ما نیز به کیفر شما] بازمى‏ گردیم و دوزخ را براى کافران زندان قرار دادیم

إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ وَیُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا کَبِیرًا
قطعا این قرآن به [آیینى] که خود پایدارتر است راه مى ‏نماید و به آن مؤمنانى که کارهاى شایسته مى کنند مژده مى‏ دهد که پاداشى بزرگ برایشان خواهد بود 

وَأَنَّ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَهِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا
و اینکه براى کسانى که به آخرت ایمان نمى ‏آورند عذابى پر درد آماده کرده‏ ایم

وَیَدْعُ الإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَیْرِ وَکَانَ الإِنسَانُ عَجُولاً
و انسان [همان گونه که] خیر را فرا مى‏ خواند [پیشامد] بد را مى‏ خواند و انسان همواره شتابزده است

وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ آیَتَیْنِ فَمَحَوْنَا آیَهَ اللَّیْلِ وَجَعَلْنَا آیَهَ النَّهَارِ مُبْصِرَهً لِتَبْتَغُواْ فَضْلاً مِّن رَّبِّکُمْ وَلِتَعْلَمُواْ عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ وَکُلَّ شَیْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِیلاً
و شب و روز را دو نشانه قرار دادیم نشانه شب را تیره‏ گون و نشانه روز را روشنى‏ بخش گردانیدیم تا [در آن] فضلى از پروردگارتان بجویید و تا شماره سالها و حساب [عمرها و رویدادها] را بدانید و هر چیزى را به روشنى باز نمودیم

وَکُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِی عُنُقِهِ وَنُخْرِجُ لَهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ کِتَابًا یَلْقَاهُ مَنشُورًا
و کارنامه هر انسانى را به گردن او بسته‏ ایم و روز قیامت براى او نامه‏ اى که آن را گشاده مى ‏بیند بیرون مى ‏آوریم 

اقْرَأْ کِتَابَکَ کَفَى بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیبًا
نامه‏ ات را بخوان کافى است که امروز خودت حسابرس خود باشى

***************************************************************************

مریم «۱۹» (۱۴-۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

کهیعص

ذِکْرُ رَحْمَهِ رَبِّکَ عَبْدَهُ زَکَرِیَّا
[این] یادى از رحمت پروردگار تو [در باره] بنده‏ اش زکریاست 

إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاء خَفِیًّا
آنگاه که [زکریا] پروردگارش را آهسته ندا کرد 

قَالَ رَبِّ إِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْبًا وَلَمْ أَکُن بِدُعَائِکَ رَبِّ شَقِیًّا
گفت پروردگارا من استخوانم سست گردیده و [موى] سرم از پیرى سپید گشته و اى پروردگار من هرگز در دعاى تو ناامید نبوده‏ ام

وَإِنِّی خِفْتُ الْمَوَالِیَ مِن وَرَائِی وَکَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا فَهَبْ لِی مِن لَّدُنکَ وَلِیًّا
و من پس از خویشتن از بستگانم بیمناکم و زنم نازاست پس از جانب خود ولى [و جانشینى] به من ببخش

یَرِثُنِی وَیَرِثُ مِنْ آلِ یَعْقُوبَ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیًّا
که از من ارث برد و از خاندان یعقوب [نیز] ارث برد و او را اى پروردگار من پسندیده گردان

یَا زَکَرِیَّا إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلامٍ اسْمُهُ یَحْیَى لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِیًّا
اى زکریا ما تو را به پسرى که نامش یحیى است مژده مى‏ دهیم که قبلا همنامى براى او قرار نداده‏ ایم 

قَالَ رَبِّ أَنَّى یَکُونُ لِی غُلامٌ وَکَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیًّا
گفت پروردگارا چگونه مرا پسرى خواهد بود و حال آنکه زنم نازاست و من از سالخوردگى ناتوان شده‏ ام

قَالَ کَذَلِکَ قَالَ رَبُّکَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُکَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَکُ شَیْئًا
[فرشته] گفت [فرمان] چنین است پروردگار تو گفته که این [کار] بر من آسان است و تو را در حالى که چیزى نبودى قبلا آفریده‏ ام

قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّی آیَهً قَالَ آیَتُکَ أَلاَّ تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَ لَیَالٍ سَوِیًّا
گفت پروردگارا نشانه‏ اى براى من قرار ده فرمود نشانه تو این است که سه شبانه [روز] با اینکه سالمى با مردم سخن نمى‏ گویى

فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَیْهِمْ أَن سَبِّحُوا بُکْرَهً وَعَشِیًّا
پس از محراب بر قوم خویش درآمد و ایشان را آگاه گردانید که روز و شب به نیایش بپردازید

***************************************************************************

الدخان «۴۴» (۳۷-۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

حم

وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ
سوگند به کتاب روشنگر 

إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهٍ مُّبَارَکَهٍ إِنَّا کُنَّا مُنذِرِینَ
[که] ما آن را در شبى فرخنده نازل کردیم [زیرا] که ما هشداردهنده بودیم

فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ
در آن [شب] هر [گونه] کارى [به نحوى] استوار فیصله مى‏ یابد 

أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ
[این] کارى است [که] از جانب ما [صورت مى‏ گیرد] ما فرستنده [پیامبران] بودیم

رَحْمَهً مِّن رَّبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ
[و این] رحمتى از پروردگار توست که او شنواى داناست

رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِن کُنتُم مُّوقِنِینَ
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است اگر یقین دارید 

لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الأَوَّلِینَ
خدایى جز او نیست او زندگى مى ‏بخشد و مى‏ میراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست

بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ
ولى نه آنها به شک و شبهه خویش سرگرمند

فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِینٍ
پس در انتظار روزى باش که آسمان دودى نمایان برمى ‏آورد

یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ
که مردم را فرو مى‏ گیرد این است عذاب پر درد

رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ
[مى‏ گویند] پروردگارا این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم

أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُّبِینٌ
آنان را کجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنکه به یقین براى آنان پیامبرى روشنگر آمده است

ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ
پس از او روى برتافتند و گفتند تعلیم‏ یافته‏ اى دیوانه است

إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِیلا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ
ما این عذاب را اندکى از شما برمى داریم [ولى شما] در حقیقت باز از سر مى‏ گیرید 

یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَهَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ
روزى که دست به حمله مى‏ زنیم همان حمله بزرگ [آنگاه] ما انتقام‏ کشنده‏ ایم

وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ
و به یقین پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم و پیامبرى بزرگوار برایشان آمد

أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ
که [به آنان گفت] بندگان خدا را به من بسپارید زیرا که من شما را فرستاده‏ اى امینم

وَأَنْ لّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ
و بر خدا برترى مجویید که من براى شما حجتى آشکار آورده‏ ام 

وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَن تَرْجُمُونِ
و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى برم از اینکه مرا سنگباران کنید

وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ
و اگر به من ایمان نمى ‏آورید پس از من کناره گیرید 

فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ
پس پروردگار خود را خواند که اینها مردمى گناهکارند 

فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلا إِنَّکُم مُّتَّبَعُونَ
[فرمود] بندگانم را شبانه ببر زیرا شما مورد تعقیب واقع خواهید شد

وَاتْرُکْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ
و دریا را هنگامى که آرام است پشت‏ سر بگذار که آنان سپاهى غرق‏ شدنى‏ اند

کَمْ تَرَکُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ
[وه] چه باغها و چشمه ‏سارانى [که آنها بعد از خود] بر جاى نهادند

وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ
و کشتزارها و جایگاه ‏هاى نیکو

وَنَعْمَهٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ
و نعمتى که از آن برخوردار بودند 

کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ
[آرى] این چنین [بود] و آنها را به مردمى دیگر میراث دادیم 

فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاء وَالأَرْضُ وَمَا کَانُوا مُنظَرِینَ
و آسمان و زمین بر آنان زارى نکردند و مهلت نیافتند

وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ
و به راستى فرزندان اسرائیل را از عذاب خفت ‏آور رهانیدیم 

مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِّنَ الْمُسْرِفِینَ
از [دست] فرعون که متکبرى از افراطکاران بود

وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ
و قطعا آنان را دانسته بر مردم جهان ترجیح دادیم 

وَآتَیْنَاهُم مِّنَ الآیَاتِ مَا فِیهِ بَلاء مُّبِینٌ
و از نشانه‏ ها [ى الهى] آنچه را که در آن آزمایشى آشکار بود بدیشان دادیم

إِنَّ هَؤُلاء لَیَقُولُونَ
هر آینه این [کافران] مى‏ گویند

إِنْ هِیَ إِلاَّ مَوْتَتُنَا الأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِینَ
جز مرگ نخستین دیگر [واقعه‏ اى] نیست و ما زنده‏ شدنى نیستیم 

فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ
اگر راست مى‏ گویید پس پدران ما را [باز] آورید 

أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ
آیا ایشان بهترند یا قوم تبع و کسانى که پیش از آنها بودند آنها را هلاک کردیم زیرا که گنهکار بودند