گل‌های رنگارنگ ۵۴۱ب – آواز افشاری
گل‌های شجریان (۳۵)
خوانندگان: محمدرضا شجریان، جمال وفایی و الهه
تار: جلیل شهناز
ویولن: حبیب‌الله بدیعی
تار: فرهنگ شریف
نی: محمد موسوی
تنبک: امیرناصر افتتاح و جهانگیر ملک
آهنگساز: جواد معروفی
گوینده: روشنک
غزل آواز: پژمان بختیاری و فرخی یزدی
شعر تصنیف: سیمین بهبهانی
بر آن شدیم تا با همکاری پیج وزین خانه شجریان تمامِ برنامه‌های رادیویی محمدرضا شجریان را تحت عنوان «گل‌های شجریان» با زمانبندی مشخص خدمت شما همراهان عزیز ارائه کنیم.
ما در سایت پروژه‌ای مجزا به نام اجراهای رادیو را برای شما بزرگان قرار دادیم. تفاوت آن پروژه با مجموعه‌ی گل‌های شجریان در پالایش آثاری است که در پروژه‌ی گل‌های شجریان ارائه می‌دهیم. البته سعی کردیم بهترین کیفیت موجود از آثار را هم در اجراهای رادیو قرار دهیم.
۱۹۲kbps – ۷۰.3MB : مستقیم | آپلودبوی
پخش آنلاین گل‌های رنگارنگ ۵۴۱ب :
مانده بی مجنون لیلی این زمانه
گشته از چشمش اشک خونین روانه
مانده در گوشه ای ساز عاشقان بی ترانه
کس نسازد دگر نغمه ای چنان عاشقانه
این زمان به خدا در میان شما نشان ز مجنون نبیند
آن صفای درون شور و حال جنون ز قصه بیرون نبیند
مرغ نغمه سرا پر کشیده چرا ز آشیانه
نغمه ای نزند در سکوت سحر به بام خانه
هر دلی فرشته خو بود حلقه ای زمان از او بود بیگانه
گر ز عاشقی رود سخن پاسخ آیدت که دم مزن دیوانه
ای دل از بتان حوصله کن تا اسیر و شیدا نشوی
در زمانه همرنگ کسان جلوه کن که رسوا نشوی
قصۀ عاشقی بیش ازین مگو
بعد از این کی زند کس از این سبو پیمانه
ای دل از بتان حوصله کن تا اسیر و شیدا نشوی
در زمانه هم رنگ کسان جلوه کن که رسوا نشوی
قصۀعاشقی بیش ازین مگو
بعد از این کی زند کس از این سبو پیمانه
مانده در گوشه ای ساز عاشقان بی ترانه
کس نسازد دگر نغمه ای چنان عاشقانه
************
خفته در چشم تو نازی است که من می دانم
نگهت دفتر رازی است که من می دانم
قصه ای را که به من طُرّۀ کوتاه تو گفت
رشتۀ عمر درازی است که من می دانم
بی نیازانه به ما می گذرد دوست ولی
سینه اش بهر نیازی است که من می دانم
گرچه در پای تو خاموش فتاده است ای شمع
سایه را سوز و گدازی است که من می دانم
************
گرچه مجنونم و صحرای جنون جای من است
لیک دیوانه تر از من دل شیدای من است
آخر از راه دل و دیده سر آرد بیرون
نیش آن خار که از دست تو در پای من است
رخت بر بست ز دل شادی و هنگام وداع
با غمت گفت که یا جای تو یا جای من است
دل تماشایی تو دیده تماشایی دل
من به فکر دل و خلقی به تماشای من است
آن که در راه طلب خسته نگردد هرگز
پای پر آبلۀ بادیه پیمای من است
