کنسرت تاجیکستان ، بزرگداشت باربد – بخش دوم

خواننده : محمدرضا شجریان
سه تار : رضا قاسمی
تمبک : مجید خلج
کمانچه : محمود تبریزی‌زاده

ابوعطا

تشکر از امیر عزیز که بخش دوم این کنسرت را در اختیار ما قرار دادند.

بخش اول کنسرت را از اینجا ببینید

نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی
که به دوستان یک‌دل سر دست برفشانی
نفسی بیا و بنشین، سخنی بگو و بشنو
که به تشنگی بمردم بَرِ آب زندگانی
غم دل به کس نگویم که بگفت رنگ رویم
تو به صورتم نگه کن که سرایرم بدانی
عجبت نیاید از من سخنان سوزناکم
عجبست اگر نسوزم چو بر آتشم نشانی
مده ای حکیم پندم که نظر درو فکندم
تو میان ما ندانی که چه می‌رود نهانی!
مزن ای عدو به تیرم که بدین قدر نمیرم
خبرش بگو که جانم بدهم به مژدگانی
دل دردمند سعدی ز محبت تو خون شد
نه به وصل می‌رسانی نه به قطع می‌رهانی

******
دلی دیرم که بهبودش نمی‌بو
سخنها میکرم سودش نمی‌بو
ببادش میدهم نش میبرد باد
در آتش می‌نهم دودش نمی‌بو

مو کز سوته دلانم چون ننالم
مو کز بی حاصلانم چون ننالم
نشسته بلبلان نشیند با گل بنالد
مو که دور از گلانم چون ننالم

دلم بی وصل ته شادی مبیناد
زدرد و محنت آزادی مبیناد
خراب آباد دل بی مقدم ته
الهی هرگز آبادی مبیناد

خدایا داد از این دل داد از این دل
نگشتم یک زمان من شاد از این دل
چو فردا داد خواهان داد خواهند
بگویم صد هزاران داد از این دل

فلک کی بشنود آه و فغانم
بهر گردش زند آتش بجانم
یک عمری بگذرانم با غم و درد
بکام دل نگردد آسمانم

خوش آنساعت که دیدار ته وینم
کمند عنبرین تار ته وینم
نوینه خرمی هرگز دل مو
مگر آن دم که رخسار ته وینم
******
دل بردی از من به یغما ای ترک غارتگر من
دیدی چه آوردی ای دوست ، از دست دل بر سر من
عشق تو در دل نهان شد ، دل زار و تن ناتوان شد
رفتی چو تیر کمان شد از بار غم پیکر من
بار عشق او را ، گردون نیارد تحمل
چون می تواند کشیدن ، این پیکر لاغر من
می سوزم از اشتیاقت ، در آتشم از فراقت
کانون من سینه من ، سودای من آذر من
اول دلم را صفا داد آیینه ام را جلا داد
آخر به باد فنا داد ، عشق تو خاکستر من
*****
ای که به پیش قامتت ، سرو چمن خجل شده
سوسن و گل به پیش تو بنده منفعل شده
تا به کی از هجرت گدازم
در غمت سوزم و بسازم