به یاد بم – شهرام ناظری، پرویز مشکاتیان و گروه عارف

همون نسخه‌ی تصویری که دو هفته پیش قرار دادم رو به این صورت صوتیش کردن

کنسرت تالار وزارت کشور

اجرای سال ۱۳۸۳ به یاد بم

 ۱۹۲kbps – ۱۷۸٫۸۳MB  :   مستقیم | مدیافایر

پخش آنلاین به یاد بم :

دریافت از کانال تلگرام

 آموزش دانلود

لاله خونین کفن از خاک سر آورده برون
خاک مستوره فلب بشر آورده برون
دل ماتمزدهٔ مادر زاریست که مرگ
از زمین همره داغ پسر آورده برون
آتشین آه فرو مردهٔ مدفون شده است
که زمین از دل خود شعله‌ور آورده برون
راست گو که زبان‌های وطن خواهانست
که جفای فلک از پشت سرآورده برون
یا به تقلید شهیدان ره آزادی
طوطی سبز قبا سرخ پر آورده برون
یاکه بر لوح وطن خامهٔ خونبار بهار
نقشی از خون دل رنجبر آورده برون

دیریست در نماز تو افتاده ام به خاک
محراب عشق من،
کی آماده ی منی؟!
من با وضوی مهر تو بیدار می شوم
من در نماز عشق تو هشیار می شوم
در چشم های توست که من شعله می کشم
از آه های توست که من غرق آتشم؛
محبو‌ب من وطن!
ای مانده در نگاه تو بهت نگاه شب؛
ای خفته در دهان تو حرف دهان صبح

شاد باش ای عشق خوش سودای ما
ای طبیب جمله علت‌های ما
ای دوای نخوت و ناموس ما
ای تو افلاطون و جالینوس ما
جسم خاک از عشق بر افلاک شد
کوه در رقص آمد و چالاک شد

ای مردم آزاده کجایید کجایید
آزادگی افسرد بیایید بیایید
مانا که به یک زاویۀ خانه حریقیست
هین جنبشی از خویش که از اهل سرایید
با چاره‌گری و خرد خویش به هر درد
بر مشرق رنجور دوایید دوایید
در قصه و تاریخ چو آزاده بخوانید
مقصود از آزاده شمایید شمایید

امشب همه غم‌های عالم را خبر کن
بنشین و با من گریه سر کن، گریه سر کن
ای میهن، ای انبوه اندوهان دیرین
ای چون دل من، ای خموش گریه آگین
در پرده های اشک پنهان، کرده بالین
ای میهن، ای داد
از آشیانت بوی خون می آورد باد
بربال سرخ کشکرت پیغام شومی است
آنجا چه آمد بر سر آن سرو آزاد؟
ای میهن، ای غم
چنگ هزار آوای بارانهای ماتم
در سایه افکنده کدامین ناربن ریخت
خون از گلوی مرغ عاشق؟
مرغی که می‌خواند
مرغی که باآوازش
پرواز میرکد
مرغی که می‌خواست
پرواز باشد …
ای میهن! ای پیر
بالنده ی افتاده، آزاد زمینگیر
خون می چکد اینجا هنوز از زخم دیرین تبرها
ای میهن! در اینجا سینه‌ی من چون تو زخمی است
اینجا دمادم دارکوبی بر درخت پیر می کوبد
دمادم…

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر ، با آن پوستین سرد نمناکش
باغ بی برگی
روز و شب تنهاست
با سکوت پاک غمناکش
ساز او باران ، سرودش باد
جامه اش شولای عریانی ست
ور جز اینش جامه ای باید
بافته بس شعله ی زر تا پودش باد
گو بروید ، یا نروید ، هر چه در هر کجاکه خواهد
یا نمی خواهد
باغبان و رهگذاری نیست
باغ نومیدان
چشم در راه بهاری نیست
گر ز چشمش پرتو گرمی نمی تابد
ور به رویش برگ لبخندی نمی روید
باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست ؟
داستان از میوه های سر به گردون
سای اینک خفته در تابوت
پست خاک می گوید
باغ بی برگی
خنده اش خونی ست اشک آمیز
جاودان بر اسب یال افشان زردش می چمد در آن
پادشاه فصلها، پاییز

به کجا چنین شتابان ؟
گون از نسیم پرسید
دل من گرفته زین جا
هوس سفر نداری ؟
به غبار این بیابان
– ” همه آرزویم اما
چه کنم که بسته پایم ”
– ” به کجا چنین شتابان ”
– “به هر آن کجا که باشد
به جز این سرا سرایم ”
– ” سفرت بخیر اما
تو و دوستی خدا را
چو از این کویر وحشت
به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها ، به باران
برسان سلام ما را “

لحظه ی دیدار نزدیک است .
باز من دیوانه ام مستم .
باز می لرزد دلم دستم .
باز گویی در جهان دیگری هستم .
های ! نخراشی به غفلت گونه ام را تیغ !
های! نپریشی صفای زلفکم راُ دست !
و آبرویم را نریزی دل !
ای نخورده مست