عَهدیه (زادهٔ ۳۰ شهریور ۱۳۲۸ در تهران) از خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی است. او از سال ۱۹۷۶ تا کنون همراه با خانواده اش در مادرید، اسپانیا زندگی می‌کند. عهدیه بدیعی، جزو بهائیان ایرانی است.

زندگی‌نامه

عَهدیه بدیعی در سال ۱۳۲۸ در تهران متولد شد. و همچنین پدرش اهل روستای سهزاب توابع شهرستان سراب است از سن پنج شش سالگی در گردهمایی هایِ خانوادگی می‌خواند. سر انجام با تشویق، راهنمایی و پشتکار مادرش در سنّ ۸ سالگی به رادیو ایران و برنامهٔ کودک راه پیدا کرد. در آن زمان خوانندگان برنامهٔ کودک آهنگ‌های خوانندگان بزرگتر را می‌خواندند ولی اشعار آن‌ها عوض شده و مناسب با حال و هوای بچه‌ها سروده می‌شد.

در حدود ۲۰۰ ترانه برای بچه‌ها خواند. ارکستر برنامهٔ کودک که او را همراهی می‌کرد، از بهترین و هنرمندترین افراد تشکیل شده بود که به‌طور رایگان و صرفاً به خاطر عشق به این برنامه همکاری می‌کردند. از جمله سورِن، آهنگساز که چند ساز مختلف را به خوبی می‌نواخت: ویلن، بانجو ماندولین، پیانو و آکوردئون. واروژان که معمولاً کنترباس می‌نواخت و در موسیقی پاپ دستی داشت. منوچهر بیگلری که نوازه ترومپت بود. آندرانیک پیانست و نیکُل الوندی نوازنده جاز به‌شمار می‌آمد.

دختران نیکُل یعنی آلیس و بلّا هم از خوانندگان خوب برنامهٔ کودک بودند و همچنین سیما بینا که قدیمی تر از عهدیه بود. مادر عهدیه نه تنها همیشه همراه و راهنمای او بود بلکه اشعار ترانه‌های عهدیه را برای برنامهٔ کودک می‌سرود. رئیس برنامهٔ کودک در آن زمان داوود پیرنیا بود که برنامه‌های کلاسیک گل‌ها نیز به ابتکار و سرپرستی ایشان تهیه می‌شد. داوود پیرنیا از همان موقع به عهدیه می‌گفت که وقتی بزرگتر شد در برنامه‌های گل‌ها خواهد خواند و همین‌طور هم شد یعنی اوّلین برنامهٔ گل‌ها (شاخه گل شمارهٔ ۳۲۸) را در سنّ ۱۴ سالگی اجرا کرد. از همان سنّ ۱۳ – ۱۴ سالگی در برنامهٔ دیگری هم بنام جوانان شروع به خواندن کرد و تقریباً ۳۰ ترانه برای این برنامه خواند.

همزمان با کارهای هنری تحصیلات خود را نیز دنبال می‌کرد. در دورهٔ دانشگاه، در رشتهٔ حسابداری با لیسانس فارغ‌التحصیل شد. در ضمن در کلاس‌های خصوصی موسیقی به فراگیری سُلفژ (نُت خوانی) موفّق شد. معلّم سُلفژِ او علی رهبری بود. دانستن نُت و نوشتن و خواندن آن در کار هنری برای او کمک مؤثّری بود.

از کارهای چشم گیر او همکاری با سینمای ایران بود که از سنین نوجوانی صدایش با چهره‌های درخشان در فیلم‌های فارسی، از جمله: فروزان، پوری بنایی، آذر شیوا، کتایون، فرانک میرقهّاری، فریبا خاتمی، جمیله، مرجان، شهناز تهرانی، شورانگیز طباطبایی و… همراه می‌شد.

۱۹ ساله بود که به عنوان یکی از بهترین خواننده‌های رادیو ایران، در فستیوال بین‌المللی شیراز، بنام جشن هنر شیراز، شرکت کرد. این فستیوال را فرح پهلوی، شهبانوی ایران، برگزار کرده بود که بعضی از هنرمندان جهودص دنیا از جمله یهودی منوهین نیز در آن شرکت داشتند. از سوی برنامهٔ گلهای رادیو ایران عهدیه و آقای عبدالوهّاب شهیدی برگزیده شدند تا در آن فستیوال هنری در شیراز برنامه‌هایی اجرا کنند. برنامه‌های ایرانی در حافظیه و سعدیه که برای این فستیوال مجهّز و آماده شده بودند اجرا می‌شدند.

پس از پایان تحصیلات دانشگاهی به مدّت ۲ سال در سپاه دانش دختران با درجهٔ افسری به انجام نظام وظیفه پرداخت ولی همزمان با تحصیلات دانشگاهی و دورهٔ سپاهی دانش همچنان فعّالیتهای هنری اش را حتی در همان سالها هم با پشتکار فراوان پیگیری می‌کرد.

برنامه‌های گلها در رادیو ملی ایران که در دستگاه‌های موسیقی کلاسیک ایران که همواره با ارکستر انجام می‌شد و کار سنگینی بود، و نیز تولید ترانه‌های مختلف پاپ رادیویی، یا ترانه‌های فیلمهای فارسی که از همه بیشتر زمان و انرژی و توجه و تمرکز را به خود اختصاص می‌داد.

در سال ۱۳۵۵ دو سال پیش از انقلاب به اسپانیا رفت و کمی پس از آن ازدواج کرد و دارای چهار فرزند (۳ دختر و ۱ پسر) شد. عهدیه از سال ۱۹۷۶ تا اکنون، بهمراه با خانواده اش در مادرید، اسپانیا به‌سر می‌برد.

بگفتهٔ خودش، وی ۵۵ ترانه در دستگهای موسیقی ایرانی برای برنامه‌های گلها و نزدیک به ۳۰۰ ترانه در سبکهای گوناگون برای رادیو ایران اجرا کرد و نیز بیش از ۷۰۰ ترانه برای فیلمهای فارسی (بستگی به داستان فیلمها) در سبکهای بسیاری خواند که تا امروز نام عهدیه را برای نسلهای کنونی همچنان آشنا و زنده نگاه داشته‌اند. عهدیه در دوران فعّالیتهای هنری اش هیچگاه در مجلسهای خصوصی و کاباره‌های تهران برنامه اجرا نکرد.

بیشتر آهنگسازان و ترانه‌سرایان بنام و سرشناس رادیو تلویزیون ملی ایران با عهدیه همکاری داشتند. آهنگسازانی چون جواد معروفی، مهدی خالدی، همایون خرّم، انوشیروان روحانی، عطاءالله خرّم، حسن یوسف زمانی، حسین واثقی، جواد لشگری، منوچهر لشگری، حسین صمدی، اکبر مُحسنی، امیر پازوکی، فرهاد فخرالدّینی، عماد رام، گودرزی؛ و از شاعران و ترانه‌سرایان: رهی مُعیّری، سیمین بهبهانی، بیژن ترّقی، هما میرافشار، رحیم معینی کرمانشاهی، ابوالقاسم حالت، تورج نگهبان، هدایت‌الله نیرسینا، رضا شمسا، محمدعلی شیرازی، مسعود هوشمند، کریم فکور، سعید دبیری، نظام فاطمی، بهادر یگانه، جعفر پورهاشمی، منوچهر معین‌افشار، لعبت والا، امان منطقی را می‌توان نام برد.

کنسرتهایی از طرف رادیو ایران در کشورهای گوناگون برگزار می‌شد که عهدیه نیز بارها در آنها به هنرنمایی پرداخت به‌ویژه در کشورهایی که بسیاری از دانشجویان ایرانی را پذیرا بودند مانند ایالات متحده آمریکا و کشورهای اروپایی، لبنان و افغانستان.

مردم کشورهای همسایه ایران مانند افغانستان و تاجیکستان نیز عهدیه رااز راه تماشای فیلمهای فارسی می‌شناختند و ترانه‌های او را بسیار دوست داشته و دارند.

از ترانه‌های ماندگار و خاطره انگیز عهدیه:

عاشق شدم من، فرشته‌ها، همچون گذشته‌ها، خاطرخواه، اوستا کریم، عشقی که زندگیمه، بیا بیا، نور خدا، کیمیای محبت، ایران، امروز و فردا، شهزادهٔ رؤیاها، کولی، مرا رها کن، قر تو کمرم فراونه، خونهٔ خاله، چشم چرون، شوهر شوهر، بی تو هرگز، دامن کوه بلند، سرنوشت، الحذر، … و بسیاری ترانه‌های دیگر که هنوز بر صفحه‌های گرامافون و نوارهای کاست در خانه‌های مردم و نیز وبسایتهای اینترنتی و نیز یوتیوب طنین افکن‌اند و خواستگاران فراوانی دارند.

آثار جمع‌آوری شده از این هنرمند در سایت خصوصی به شکل زیر است: