سید نورالدین رضوی سروستانی ۲۱ فروردین ۱۳۱۴ در سروستانِ استان فارس متولد شد. از سن ۲۰ سالگی یادگیری موسیقی را در شیراز نزد مشیر معظم افشار آغاز کرد. صدای او برای نخستین بار در سال ۱۳۳۷ از رادیو شیراز پخش شد.
در سال ۱۳۳۶ برای تکمیل آموخته‌های خود به تهران رفت و از محضر استادانی چون مرتضی محجوبی، احمد عبادی، رضا فروتن، سلیمان امیرقاسمی، علی اکبر شهنازی، اصغر بهاری و نورعلی خان برومند بهره‌های فراوان برد. وی برای گسترش و شناساندن موسیقی اصیل ایرانی و شیوه صحیح آواز، از سال ۱۳۵۲ با همکاری گروه‌های موسیقی شیدا، سماعی، درویش، مولوی، پرویز مشکاتیان، فرامرز پایور، حسین علیزاده کنسرت‌های بسیاری در ایران و خارج از ایران اجرا کرد. در آبان ۱۳۵۵ دکترای افتخاری موسیقی توسط بودوئن پادشاه بلژیک به وی اعطا گردید.
رضوی سروستانی از اوایل انقلاب ۱۳۵۷، تا پایان دههٔ ۱۳۶۰، در شیراز به تربیت شاگردان مشغول بود. پس از آن به تهران رفت و ضمن تدریس آواز، با برخی از مراکز هنری، از جمله مرکز موسیقی وزارت ارشاد به عنوان مشاور، کارشناس و داور جشنواره‌های هنری همکاری کرد. او در سال ۱۳۷۸، همزمان با تأسیس خانه موسیقی ایران، به عنوان یکی از اعضای هیئت مؤسس و عضو هیئت مدیرهٔ دوره اول، انتخاب شد. از جمله شاگردان او می‌توان به معصومه مهرعلی،صدیق تعریف، علیرضا قربانی، حسین علیشاپور، پوریا اخواص، ابوالحسن مختاباد، علیرضا وکیلی‌منش، مهدی کلاهدوز، علی مرادی و … اشاره کرد.

آثار جمع‌آوری شده از این هنرمند در سایت خصوصی به شکل زیر است: