برای اولین بار ارکستر دوتارنوازان خراسان به همت شرکت نیلبرگ برای استاد پرویز مشکاتیان خیام خوانی کرد.
چندی پیش به همت یک کسب و کار برتر داخلی ارکستری از دوتارنوازان خراسان به رهبری و آهنگسازی استاد علی قمصری تشکیل و قطعهای را به یاد استاد پرویز مشکاتیان بر مزار ایشان در نیشابور نواختند.
حفظ و تداوم میراث فرهنگی در هر دوره مسئلهای مهم برای دغدغهمندان و متولیان فرهنگ و هنر بوده است. سرمایههایی که اگر تحت حمایتی برنامهریزی شده و مدون قرار نگیرند ادامه نخواهند یافت . از همین روی میتوان گفت این مهم، مسئولیتی است بر دوش یکایک ما که به فرهنگ و هنر ایران عشق میورزیم و همواره خودمان را مخاطب و گروه هدف آن میدانیم. در غیراینصورت به طور طبیعی نسل بعد، بیگانه با فرهنگ غنی ما خواهد بود و دستاورد هنرمندان بزرگ جای به تولیداتی ضعیف که ریشه ائی در این خاک ندارند خواهد داد. پس هر کدام از ما میتوانیم و باید که قدمی برداریم.
شرکت نیلبرگ به عنوان یک کسب و کار ایرانی،با طراحی، تدوین و تهیهکنندگی برنامهای، قدمی در جهت حفظ و پاسداشت یاد پرویز مشکاتیان برداشته است. این مجموعه با جمعآوری حدود ۱۰۰ نوازنده دوتارنواز آقا و خانم از شمال و جنوب خراسان، ارکستری بزرگ تشکیل داده است و برای رهبری این گروه نیز به سراغ بهترین گزینه ممکن رفته است؛ استاد علی قمصری، هنرمندی که طی کمتر از یک سال به شهرهای کوچک و بزرگ ایران سفر کرده و سعی در معرفی تار ایرانی با حمایت از هنرمندان بومی و گمنام هر شهر دارد،و حال بدون هیچ چشمداشت مالی در حمایت از این حرکت بیمانند همراه شده است. همچنین در این قطعه که بر اساس مقام کبک زری طراحی شده از اشعار خیام استفاده شده است: ارکستری تماما خراسانی.
ویدئو که از طرف شرکت نیلبرگ به نمایندگی از مردم خراسان به هنردوستان فارسی زبان تقدیم شده است را میتوان از چند منظر بررسی و تحلیل نمود:
حضور دوتار نوازان آقا و خانم ۱۰ ساله تا ۶۰ ساله از شمال و جنوب خراسان بزرگ برای اولین بار در کنار یکدیگر، ایجاد انگیزه ائی است در دل هر کدام از این هنرمندان، نسلی پیشکسوت که سالها موسیقی دلخواهش را نواخته و حال به واسطه تغییر سبک زندگی به حضور هنر و موسیقی اش در آینده و حال خوشبین نیست و از طرفی نسلی که با مدرنیته بزرگ شده و مستعد است برای بیگانگی و رها کردن اصالت ها. حال با این قبیل تجربه ها، هنرمندی خردسال یا نوجوان ارزش و عمق موسیقی اصیل و فولکلور ایران را درک خواهد کرد و این تجربه او را مشتاق و دلسپرده به این فرهنگ نگاه خواهد داشت، نسلی که دلبستگی به سازها و ملودیها و اساتید موسیقی ما ندارد؛ حال در یک ارکستر نشسته و دستمزد هم میگیرد و در کنار استادی بنام ساز مینوازد. نیلبرگ هر دو گروه را به همنشینی و همصدایی در کنار هم دعوت کرده است تا گروه اول امیدوار بماند و گروه دوم رَه گم نکند. همافزایی در این حد و سطح بیشک ایدهآل اساتیدی چون پرویز مشکاتیان بوده و هست. وجه زیبا و شگفتانگیز ویدئو در این است که آیتم های آن به تمامی برای اولین بار است که رخ میدهد! و حضور مجموعه اقتصادی نیلبرگ به عنوان تهیه کننده دعوتی است از سایر بنگاههای اقتصادی بزرگ ایران که فعالیتهای مربوط به مسئولیت اجتماعی خود را در فرم و شکلی چنین بجا آورند، تا فرهنگ و هنر برای آیندگان حفظ شود و بانی آفرینش حرکاتی اینچنین در مناطق دیگر باشد که به زودی زمزمههای آن را خواهیم شنید.
که برنامه های فرهنگی درست و حساب شده، بیشک تاثیری چنین خواهند داشت.
دانلود از کانال تلگرام نیلبرگ
پخش آنلاین
رباعیات خیام
ایام زمانه از کسی دارد ننگ کو در غم ایام نشیند دلتنگ
می خور تو در آبگینه با ناله چنگ زان پیش که آبگینه آید بر سنگ
بنگر ز جهان چه طَرْف بربستم؟ هیچ، وَز حاصلِ عمر چیست در دستم؟ هیچ،
شمعِ طَرَبم، ولی چو بنشستم، هیچ، من جامِ جَمَم، ولی چو بشکستم، هیچ
ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم وین یک دمِ عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیرِ فنا درگذریم با هفتهزارسالگان سربهسریم
معتقدم که این نمایش های موزیکال که از نظر کیفی به هیچ وجه شایسته نام آهنگساز تاریخساز و برجسته موسیقی ایران، پرویز مشکاتیان، نیست. جناب قمصری گویا خود نیز باور کرده اند که رسالتی تاریخی در …..بگذریم اکتفا میکنم به بیتی از حضرت سعدی:
گر تو قرآن بر این نمط خوانی
ببری رونق مسلمانی
شما هنرتان را رو کنید ببیمیم چه دارید الا بُخل؟؟
مگر من ادعای هنر کردم؟ شما اگر موسیقی ناخوشایندی بشنوید و انتقاد کنید و نوازنده مدعی شما را به بخل متهم کند تا چه حد برای نظر و سطح فکر نوازنده مذکور ارزشی قائلید. ارزش پاسخ شما از این بیشتر نیست. با کمال برای جنابعالی دعا می کنم که خداوند تمیز زشت و زیبا به شما عطا کند ورنه زبان لغز و طعنه جاهلانه آموختن چندان ساده نیست و کودکان نیز توان آموختن هنر جنابعالی را دارند. موفق باشید دوست گرامی
چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست
سخن شناس نه ای جان من خطا اینجاست