سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی
چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو
ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی
خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم
کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی

************

با من صنما دل یک دله کن
گر سر ننهم آنگه گله کن

سی پاره به کف در چله شدی
سی پاره منم ترک چله کن