یک شاخه گل ۴۰۲
سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

یک شاخه گل ۴۰۷
خوش آن که حلقه های سر زلف وا کنی

یک شاخه گل ۴۱۰
هر شب دل پر خونم بر خاک درت افتد

یک شاخه گل ۴۱۲
چون شمع نیمه جان به هوای تو سوختیم

یک شاخه گل ۴۱۳
چنان در قید مهرت پایبندم

یک شاخه گل ۴۱۷
گفت معشوقی به عاشق کای فتی

یک شاخه گل ۴۱۸
آن ترک مست بین که مستانه می رود

یک شاخه گل ۴۲۵
مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست

یک شاخه گل ۴۳۹
بیا که نوبت صلح است و دوستی و عنایت

یک شاخه گل ۴۴۶
باز آفتاب دولت بر آسمان بر آمد –  آفتابی شد درخشان ز آن همایون گاه

یک شاخه گل ۴۴۷
دلبرا پیش وجودت همه خوبان عدم اند

یک شاخه گل ۴۵۰
بالا بلند عشوه گر نقش باز من ، آرزوی روی ماهی می کشم

یک شاخه گل ۴۵۷
صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم