مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست
یا شب و روز بجز فکر توام کاری هست
به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس
که به هر حلقه موییت گرفتاری هست
هر که عیبم کند از عشق و ملامت گوید
تا ندیدست تو را بر منش انکاری هست
گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست
در و دیوار گواهی بدهد کاری هست
صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم
همه دانند که در صحبت گل خاری هست
نه من خام طمع عشق تو می‌ورزم و بس
که چو من سوخته در خیل تو بسیاری هست
همه را هست همین داغ محبت که مراست
نه که مستم من و در دور تو هشیاری هست
عشق سعدی نه حدیثیست که پنهان ماند
داستانیست که بر هر سر بازاری هست

*******

از بس به تار زلفت دل ها گرفته منزل
دل را کجا بجویم؟ یک زلف و این همه دل
عزیز دلم،  شمع محفلم، یار خوشگلم
من از تو جدا نمیشم بیا حبیب دل من
من از تو رضا نمیشم مرو یار خوشگل من
دل میرود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
عزیز دلم،  شمع محفلم، یار خوشگلم آه
من از تو جدا نمیشم بیا حبیب دل من
من از تو رضا نمیشم مرو یار خوشگل من

*******
از غم عشق تو ای صنم! روز و شب ناله ها می کنم من
وز قد و قامتت هر زمان، صد قیامت به پا می کنم من
دست بر زلف تو می زنم، ای جانم، روز خود را سیه می کنم من
خیز و به بارم درا، ای جانم، ای حبیب
ای صنم، ای مهلقا، دلبرایا
با من شیدا نشین بوسه بده از جبین
ای جانم ای ببم
عشوه به کارم مکن جان گدارا
عشوه به کارم نکن دلربایا
آیین وفا و مهربانی در شهر شما مگر نباشد؟ حبیبم!
گناه من چه بود ای بی مروت
تقصیرم چه بود ای بی دمیت
دست بر زلف تو می زنم، ای جانم، روز خود را سیه می کنم من