گلهای شجریان – شماره‌ی یک
آواز: محمدرضا شجریان
نی: حسن کسایی
سنتور: رضا ورزنده
تمبک: امیرناصر افتتاح
گوینده: فیروزه امیرمعز
غزل آواز: حافظ
ما سرخوشانِ مستِ دل از دست داده‌ایم
همراز عشق و همنفس جام باده‌ایم
بر آن شدیم تا با همکاری پیج وزین خانه شجریان تمامِ برنامه‌های رادیویی محمدرضا شجریان را تحت عنوان «گلهای شجریان» با زمانبندی مشخص خدمت شما همراهان عزیز ارائه کنیم.
پیشتر پروژه‌ای تحت عنوان گلهای ایرج را آغاز کردیم و حدود ۱۰ برنامه رادیویی از #ایرج را قرار دادیم که به زودی آن نیز پی گرفته خواهد شد.
۱۶۰kbps – ۳۲٫۹MB : مستقیم | آپلودبوی
پخش آنلاین برگ سبز ۲۱۶ :
ما سرخوشانِ مستِ دل از دست داده‌ایم
همراز عشق و همنفس جام باده‌ایم
بر ما بسی کمان ملامت کشیده‌اند
تا کار خود ز ابروی جانان گشاده‌ایم
پیر مغان ز توبه ما گر ملول شد
گو باده صاف کن که به عذر ایستاده‌ایم
کار از تو می‌رود مددی ای دلیل راه
کانصاف می‌دهیم و ز راه اوفتاده‌ایم
چون لاله می مبین و قدح در میان کار
این داغ بین که بر دل خونین نهاده‌ایم
گفتی که حافظ این همه رنگ و خیال چیست
نقش غلط مبین که همان لوح ساده‌ایم
ضمن خسته نباشید و تشکر بابت سایت وزین و عالی خصوصی ؛ میخواستم بپرسم مگه استاد بجز (( برگ سبز ۲۰ اجرا ، گلهای رنگارنگ ۱۳ اجرا ، گلهای تازه ۵۵ اجرا ، موسیقی ایرانی ۳۰ اجرا و یک شاخه گل ۱۳ اجرا )) اجرای رادیویی دیگه ای هم دارن ؟ لطفا پاسخ بدین . متشکرم
سلامت باشید
موسیقی ایرانی بیشتر از سی اجرا دارند
چه خوب که موارد کمتر شنیده شده را برای شنوندگان صدای استاد ارائه کنید. تشکر
سلام بفرمایین استاد ردیف های اوازی ای رو از خودشون برای نسلهای بعد به یادگار گذاشتن یاخیر ؟سپاسگزارم از شما
https://khosousi.com/vocal-radif-shajarian/
اخیرا در جایی خواندم که جناب شاهین فرهت در جریان یادبود استاد شجریان گفته بودند که صدای استاد شجریان به اندازه بنان قوامی و… لطافت نداشت.
اینجا بخوانید
https://www.isna.ir/news/99091915299/%D8%B4%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D9%87-%D8%A8%D9%88%D8%AF
راستش شنیدن این نظر برایم سنگین بود ایکاش کسی پاسخ ایشان را می‌داد. البته حداقل بنظر من نظر ایشان صرفا می تواند بدلیل نشنیدن تمام آثار استاد باشد ولی باید پاسخی درخور داد.
صداهای زیبا و توانمند آمده اند و خواهند آمد
که از سر تفرج و تبسیم خاطر عامه ( که اینهم مقبول و مورد نیاز است)
و نه از باب اصالت و تخصص ، آواز هم میخوانند
سخن در مورد شجریان در آن حیطه نمیگنجد
مقایسه دیگران با او قیاص مع الفارق است
چه انکه آوازخوانان مطرح و جدی مقدم بر او
نظیر ،ضلی و مهرتاش و برومند تاج اصفهانی
که یا اساتید او بودند یا از سبک آوازیشان آموخت
همه را در حد اعلا در سبک خود ادقام و به حق ازآن خود کرد
و چنان هیمنه ای بر آواز ایران افزود
که گویی مقدمین و گذشتگان همه شاگردانش بودند
و هریک جسته و گریخته
گوشه ای از سبک و سیاق او را ، ناقص اجرا میکرده اند
ظهور او در تاریخ موسیقی اصیل
تا روزگارانی دور دست ، بهت انگیز بنظر میرسد
جدا از نوآوریهایش در آواز نظیر “شعر نو خوانی ” و غیره
تخصصش در آواز حیرت آور است
گاهی بعضی از قطعات را که از او میشنوی
آنقدر سخت به نظر میرسد که میپنداری اجرای آن از عهده شجریان نیز فارق است
که ناگه بیاد میاوری ، خود اوست که میخواند
قیاص دیگران با او، تفریح و تفرج در کلام است
او “خداونگار آواز فارسی زبانان جهان” است
افسوس که او چنان توقع مان از این موسیقی
فرتوت و مستهلک و نازا را بالا برده
که بعد از خاموشی صدایش ، حداقل آواز موسیقی این مرز و بوم
در مقبره آثار ثبت و ظبط شده ، دفن میشود
ظاهراً ، همانطور که اکنون میبایست برای اثبات تمدنمان
به “کورش و داریوش ” توسل جوییم
چون بالفعل چنته مان خالیست ، آیندگان هم میباست بگویند
آواز او را بشنوید . ما روزگاری موسیقی داشتیم .
سایه: باید ده‌سال بگذرد که بتوانم شعری برای شجریان بگویم/ برای بزرگی این مصیبت کلمه ندارم
دکتر میلاد عظیمی استاد دانشگاه و محقق که کتاب «پیر پرنیان اندیش» (در این کتاب #هوشنگ_ابتهاج به بیان خاطرات ،عقاید و نظرات خود درباره بسیاری از چهره‌های بنام موسیقی، شعر و سیاست در زمان خود می‌پردازد) ؛ در کانال تلگرامیش نوشت:
« #سایه گفت:
بارها گفته‌ام که نمی‌توانم ایران را بی بودن #شجریان تصور کنم. آنقدر زنده ماندم که این مصیبت را هم دیدم:
هر که را می‌خوانم از یاران ایام جوانی
خاک پاسخ می‌دهد زانسوی مرز زندگانی
شاید باید ده‌سال بگذرد که بتوانم شعری برای شجریان بگویم. برای بزرگی این مصیبت کلمه ندارم. کلماتم سست و ضعیف و کم و کوچک و پوک است. نمی‌تواند دردم را بگوید. عاجزم از بیان. باید سالها بگذرد…
سایه گفت:
به امید دیدار هرچند دیگر امیدی نیست.»
—————————————–
در شهری که موسیقی رو ممنوع کردن استاد جانان موسیقی را زنده کرد یادش تا ابد گرامی
تسلط استاد شجریان بر ادبیات و موسیقی، باعث شد که موسیقی کوچه بازاری با اشعار دم دستی ، جای خود را با موسیقی اصیل و فاخر همراه با اشعار حافظ، سعدی، مولوی، عطار و خیام و… عوض کند .
هر چند اساتیدی چون تاج اصفهانی و بنان و خوانساری و … هم در زمینه شعر خوب و موسیقی فاخر کار کرده بودند اما به دلایل مختلف ، شعر و موسیقی فاخر جایگاه واقعی اش را در بین مردم باز نکرد.
شجریان جای شعرهایی چون “ت ت تق تق ت تق تمبکیو باش… ویلون زنی عینکی رو باش… “، اشعاری چون “یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود” و “آدمی در عالم خاکی نمی آید به دست” و “بر آستان جانان گر سر توان نهادن گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد” را بر سر زبان ها انداخت. در کنار این اشعار از موسیقی ای بهره برد که سطح موسیقیایی جامعه رو چند پله ارتقا داد.
شجریان ، حافظ و شعر ناب را با سبک های مختلف و دلنشین به خانه های مردم برد . کاری که نه قبل از شجریان و نه بعد از ایشان هیچ کس نکرده و با این قدرت نخواهد کرد .
نقطه عطف پیوند شعر و مردم را شجریان رقم زد و پس از این هم شعر این جایگاه را در بین عامه مردم پیدا نخواهد کرد
با سلام و سپاس فراوان. اگر ممکن است با کیفیت 320k هم قرار دهید. من به جای شما بودم عکسی از استاد برای کاور انتخاب میکردم که مربوط به دوران برگ سبز باشد. تشکر
احدی نمیتونه منکر شجریان و تاثیرش در ارتقای موسیقی فاخر ایرانی بشه.اما متاسفانه یعده ازش بت ساختن و به ناحق اون مرحومو به جایگاه خدایی رسوندن در عرصه موسیقی.چرا گفتم ناحق؟چون قبل انقلاب که صدای ایشون در بالاترین و قدرتمند ترین حد ممکن قرار داشت میخوندن،خواننده های دیگه هم میخوندن.اما شجریان چه در قدرت صدا،چه جایگاهش بین مردم و حتی اهالی موسیقی نتونست با خواننده های دیگه رقابت بکنه.غول هایی مثل ایرج و اکبر گلپایگانی و استاد ذبیحی که خودم ارتباط خوبی نتونستم با هنرشون برقرار کنم(بجز چند اثر از ایرج و چند اثر مذهبی از ذبیحی) همیشه یسرو گردن از شجریان بالاتر بودن.اونموقع شجریان با هنرمندانی مثل جمال وفایی و محمد منتشری مقایسه میشد.اما بقول پیرمردهای اهل هنر،بعد انقلاب،به یکباره خواننده ها شدن کافر،ذبیحی رو با اون شکل فجیع تو بیابونای ورامین کشتن،ساز رو هرجا گیر اوردن شکستن.فعالیت ایرج ممنوع،گلپایگانی ممنوع،گلها و برنامه های دیگه همش ممنوع،اما یک نفر بود که نه تنها ممنوع نشد فعالیتش،بلکه چند برابر شد و عملا کل هنر آواز و موسیقی ایران افتاد دست همون یکنفر.حالا کاری به مصاحبه های افراد مطلع و فاش شدن حرفای شجریان که نباید بجز خودم و اطرافیانم کسیو تو موسیقی راه بدیم مبادا هیبت کاذبی که به دلیل نبودن رقیب درست شده بشکنه.وقتی سی سال تمام خواننده ها رفتن به حاشیه،بجز کنسرت های شجریان که همه جا بود هیچ کسی اجازه کنسرت نداشت،سی چهل سال هم حکومت هم خوده شجریان صدایی جز شحریان و البته بعضا خودتحقیری مثل افتخاریو، نزاشتن شنیده بشه،معلومه شجریان با خدا برابر میشه در عرصه موسیقی سنتی.مخلص کلام،شجریان شد شجریان فقط به دلیل اینکه بلد بود نون رو به نرخ روز بخوره.قبل انقلاب شد دشتبوس سلطنت،بعد انقلاب یهو انقلابی شد و دستبوسی امام خمینیو کرد،سال۸۸دید برای تو چشم بودن باید ضد انقلاب بشه و شد،چندسال بعدم که جنبش سبز فراموش شد و ایشونم یکی دوبار با بی بی سی مصاحبه کردو دید ضدانقلاب بودن از مد افتاده،آروم و بی سروصدا برگشت ایران تا نکنه ایندفعه کل فضای موسیقی که با رانت خودشون افتاده دست پسرش همایون،از دست آقازادشون خارج بشه.البته الحق که همایون حقشه و بجز محمد معتمدی و علیرضا قربانی،کسی قدرت رقابت باهاش نداره.البته در قدرت و جنس صدا،سینا سرلک هم در حد همایونه،اما فقط صدا،نه هنر.خلاصه که اگر بزرگان عرصه خوانندگی بعد انقلاب،به مهاق نمیرفتن و کمافی السابق اجازه داده میشد که هنر مربوط به تمام سلایق ارائه بشه توسط هنرمندان قدره قبل از انقلاب،نه موسیقی ما به این روز که عقیمه و دیگه قدرت عرض اندام مقابل موسیقی سایر کشورهارو نداره میفتاد،نه شحریان اینطور مضحکانه به حد خدایی میرسید.ما تو این چهل سال بجز شجریان و شهرام ناظری که تونست از حلقه و فیلتر و حصاری که شجریان حول موسیقی کشیده بود رد بشه،آواز خوان خوب دیگه نداشتیم.فقط در دهه هشتاد علیرضا افتخاری تونست باتکیه بر قدرت صداش تا حدی بیاد بالا که با رفتن سمت احمدینژاد در جریانات سال۸۸ و بلایی که یکعده احمق در تهدید خودش و دخترش و اعضای دیگه خانوادش اوردن،ترسید و یک مدت بحاشیه رفت،بعدش هم که دیگه مردم قبولش نکردن فقط بخاطر دیدگاه سیاسیش.چکیده و خلاصه تمام عرائضم همین یک جمله هست که:در شهر بی کلانتر،سرجوخه هم میگه من ارتشبدم.عرصه ای که فقط یک شخص کاملا مسلط به علم موسیقی داره و حریفان قدرش رو حکومت خفه کرده،اگه خوده شجریان خسرو آواز نشه،پس کی باید بشه.ولی اینکه شجریان در حد استاد بود،صدای خوب و قدرتمندی داشت، و ازهمه مهمتر اینکه عاشق موسیقی و ایران بود.خوده بنده هم، صدا و هنرشو دوست دارم.خداوند روحشو قرین آرامش قرار بده و به فریاد موسیقی ما برسه در این دوران بی سرومانی که توش قرار داره.شاد باشید
سه صفحه نوشتی، همه از سر دشمنی! فقط چیزایی رو نوشتی که دوست داشتی!
اثبات یک واقعیت که نیاز به دفترنویسی نداره. پنج خط بنویس، اما اگه مخاطب رو نادون فرض کرده باشی بی تاثیر خواهد بود.
منم از دید خودم میگم: چرا همه کفتربازها و امثالهم ایرج و گلپا گوش میدن؟ ولی اینهمه سال گذشته رو من هرچی اهل موسیقی سنتی و دستگاهی دیدم شجریان گوش میکردن و یکی رو ندیدم گلپا و ایرج گوش کنه. چرا؟
قبل انقلاب برای شاه میخوند؟ بعدش برای خمینی؟ یه چیزی بگین ادم خندش نگیره😅
فقط استاد شجریان با احترام به استادان دیگه خداوند روح همه راشادکنه که دربین مانیستند