آموزش دانلود

آفتابت، که فروغ رخ «زرتشت» در آن گل کردست
آسمانت، که ز خم‌خانه «حافظ» قدحی آوردست
کوهسارانت، که بر آن همت «فردوسی» پر گستردست
بوستانت، کز نسیم نفس «سعدی» جان پروردست
هم‌زبانان من‌اند
مردم خوب تو این دل به تو پرداختگان
سر و جان باختگان، غیر تو نشناختگان
پیش شمشیر بلا، قد برافراختگان، سینه سپر ساختگان
مهربانان من‌اند
نفسم را پر پرواز از توست
به دماوند تو سوگند که گر بگشایند
بندم از بند؛
ببینند که آواز از توست!
همه اجزایم با مهر تو آمیخته است
همه ذراتم با جان تو آمیخته باد
خون پاکم که در آن عشق تو می جوشد و بس
تا تو آزاد بمانی
به زمین ریخته باد!

******************

نفس می زند موج،
نفس می‌زند موج،
ساحل نمی‌گیردش دست،
پس می‌زند موج
فغانی به فریادرس می‌زند موج
من آن رانده‌ی مانده‌ی بی‌شکیبم،
که راهم به فریادرس بسته،
دست فغانم شکسته
زمین، زیر پایم تهی می‌کند جای،
زمان در کنارم عبث می‌زند موج
نه در من غزل می‌زند بال،
نه در دل هوس می‌زند موج
رها کن، رها کن،
که این شعله‌ی خرد، چندان نپاید،
یکی برق سوزنده باید،
کزین تنگنا ره گشاید،
کران تا کران خار و خس می‌زند موج
گر این نغمه، این دانه اشک،
در این خاک رویید و بالید و بشکفت،
پس از مرگ بلبل ببینید،
چه خوش بوی گل در قفس می‌زند موج

******************

هر دمی چون نی از دل نالان شکوه ها دارم
روی دل هر شب تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهی ست، کز دل خونین
لحظه های عمر بی سامان، می رود سنگین
اشک خون آلودم ام، دامان می کند رنگین
به سکوت سرد زمان …
به خزان زرد زمان
نه زمان را درد کسی …
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی ها دی شد
زمان مهربانی طی شد
آه از این دم سردی ها خدایا
نه امیدی در دل من …
که گشاید مشکل من
نه فروغ روی مهی …
که فروزد محفل من
نه همزبان درد آگاهی …
که ناله ای خرد با آهی
داد از این بی دردی‌ها خدایا
نه صفایی ز دمسازی به جام می
که گرد غم ز دل شویم …
که بگویم راز پنهان
که چه دردی دارم بر جان
وای از این بی همرازی خدایا
وه که به حسرت عمر گرامی سر شد
همچو شراری از دل آذر بر شد و خاکستر شد
یک نفس زد و هدر شد
یک نفس زد و هدر شد
روزگار ما به سر شد
چنگی عشقم راه جنون زد
مردم چشمم جامه به خون زد
دل نهم ز بی شکیبی
با فسون خود فریبی
چه فسون بی فرجامی
به امید بی انجامی
آه از این افسون سازی خدایا
وای از این افسون سازی خدایا

******************

بخوان خدای را بخوان، گره گشای را بخوان
مگر نوای مرغ حق، ثمری بخشد
به ما صفای عالم، دگری بخشد
بر آور ای نشان حق، ز دل آوایی
مگر که بر دعای ما، اثری بخشد
بخوان خدای را بخوان، گره گشای را بخوان
چو من در این سکوت شب، تویی ز شب نخفتگان
که حق عیان نمی شود به چشم خواب رفتگان
مگر به هم نوائیم، دهی ز خود رهاییم
بخوان در این سکوت شب، به درگه خداییم
بخوان خدای را بخوان، گره گشای را بخوان
با نام حق، آتش ها در جانم افکندی
از جان مگو، آتش در ایمانم افکندی
ای آسمان چون سوز آوازم بشنیدی
خورشید و مه، رقصان در دامانم افکندی
بخوان خدای را بخوان، گره گشای را بخوان
مگر نوای مرغ حق، ثمری بخشد
به ما صفای عالم، دگری بخشد
برآور ای نشان حق، ز دل آوایی
مگر که بر دعای ما، اثری بخشد
بخوان خدای را بخوان، گره گشای را بخوان

******************

من تذروی خوش سرودم از دیار نغمه خوانی
رشته بند گردن من این سرود آسمانی
بال من بگشا و از بندم رها کن
پایم از این رشته های بسته وا کن
تا فضای آسمان بیکرانه
پر کنم با نغمه های جاودانه
بال من بگشا و از بندم رها کن
پایم از این رشته های بسته وا کن
تا فراز کوه و صحرا، دشت و دریا پر کشم
پر کشم تا بیکرانها پرکشم
تا گریزم از نیاز آب و دانه، آشیانه پر کشم
پرکشم تا بی نشانها پرکشم
پرکشم تا بگذرم از رنج و از درد زمانه
بال و پر شویم سحر در چشمه پاک ترانه
بال من بگشا و از بندم رها کن
پایم از این رشته های بسته واکن