تکنوازی سه‌تار از کیوان ساکت
این اجرا پس از گفت‌وگوی سیاوش نیک‌پی با کیوان ساکت انجام شده است.
این مجموعه توسط سیاوش نیک‌پی تهیه و تنظیم شده و به لطف ایشان در اختیار ما قرار گرفته است.
تصویربردار : علیرضا دروکی
صدابردار : رامین پیر
کیوان ساکت در ۱۴ تیرماه ۱۳۴۰ در خانواده‌ای فرهنگی در مشهد چشم به جهان گشود. وی از کودکی با تشویق مادر و پدر خویش به موسیقی و نقاشی پرداخت، در نقاشی شاگرد اساتیدی همچون اُستاد صادق‌پور، در طرّاحی، استاد پیراسته، در رنگ و روغن و آبرنگ نیز شاگرد استاد دوّلّو بود. اوّلین درس‌های موسیقی را از دایی خویش منوچهر زمانیان در کارگاه موسیقی کودکان و نوجوانان که در آن زمان از سوی صدا و سیمای وقت به مدیریت مرتضی دلشب در مشهد تأسیس شده بود، فرا گرفت. پس از مدت کوتاهی منوچهر زمانیان به دلیل ادامه تحصیل از مشهد مراجعت کرد. پس از مدتی همشهری و دوست دایی وی، حمید متبسم که در آن زمان در دانش‌سرای هُنر تهران موسیقی تحصیل می‌کرد به مشهد آمده و هم‌زمان در کارگاه موسیقی به تدریس مشغول شد و حدود دو تابستان پیاپی مدرس آنجا باقی ماند.
کیوان ساکت در سال ۱۳۷۵ گروه وزیری را تأسیس کرد و آثار زیادی را با این گروه اجرا کرده‌است. او در سال ۱۳۶۹ به دعوت پرویز مشکاتیان به عنوان تک‌نواز به گروه عارف دعوت شد و حاصل این همکاری آثاری است نظیر «افشاری مرکب»، «افق مهر»، «وطن من» با صدای ایرج بسطامی، و «مقام صبر» از ساخته‌های پرویز مشکاتیان با تکنوازی تار کیوان ساکت و آواز علیرضا افتخاری.
از دیگر فعّالیت‌های کیوان ساکت می‌توان به کُنسرت‌های متعدد در داخل و خارج از ایران اشاره کرد. وی ارکستر بزرگ کیوان ساکت را تأسیس کرده با بیش از ۶۰ نوازنده و خواننده که کنسرت‌های متعددی را در تهران و مشهد و… اجرا کرده‌است.
۷۲۰p – ۱۵۸MB : دانلود از آپلودبوی – دانلود با لینک مستقیم
پخش آنلاین گفت‌وگوی سیاوش نیک‌پی با کیوان ساکت :
پست‌های دیگر خصوصی
گفت‌وگوی سیاوش نیک‌پی با کیوان ساکت – تاریخ شفاهی موسیقی با خصوصی
دونوازی تار و دف – کیوان ساکت و بیژن کامکار
کنسرت تالار وزارت کشور – شهرام ناظری، پرویز مشکاتیان و گروه عارف
کنسرت تصویری وطن من – ایرج بسطامی، پرویز مشکاتیان و گروه عارف
افق مهر – ایرج بسطامی، پرویز مشکاتیان و گروه عارف – کنسرت تصویری کرمان
ققنوس – کنسرت پرویز مشکاتیان، حمیدرضا نوربخش و گروه عارف در سال ۸۶
حضرت استاد ،هنرمند بی بدیل ، توانای نوازِش ، آنچنان اسیر تکنیک و رنگ آمیزی و صدا آفرینی میشه که (( حال )) رو که اصل موسیقی و صداست ، فدا می شه.
به نظرم
انقدر کسی رو بزرگ نکن که اگر روزی خلاف ذهنیت تو برخورد کرد نتونی بزاریش کنار..