دونوازی تار و دف 
تار: کیوان ساکت
تنبک: بیژن کامکار 


این برنامه مجموعه‌ای است از دونوازی کیوان ساکت و بیژن کامکار. بیژن کامکار پس از سال‌ها سکوت با این همکاری به صحنه بازگشته است. همه آهنگ‌های این برنامه از ساخته‌های جدید کیوان ساکت است این مجموعه دونوازی به همت هنرستان مجازی موسیقی آرش فولادوند (رهبر ارکستر) و با انگیزه نگهداشت و پیشبرد فرهنگ موسیقی ایران تهیه شده است.

 ۱۰۸۰p – ۳۲۱MB  :  آپلودبوی
 ۳۶۰p – ۱۱۰MB  : مستقیم – آپلودبوی

پخش آنلاین:

 آموزش دانلود

کیوان ساکت

در ۱۴ تیرماه ۱۳۴۰ در خانواده‌ای فرهنگی در مشهد چشم به جهان گشود. وی از کودکی با تشویق مادر و پدر خویش به موسیقی و نقاشی پرداخت، در نقاشی شاگرد اساتیدی همچون اُستاد صادق‌پور،در طرّاحی، استاد پیراسته، در رنگ و روغن و آبرنگ نیز شاگرد استاد دوّلّو بود. اوّلین درس‌های موسیقی را از دایی خویش منوچهر زمانیان در کارگاه موسیقی کودکان و نوجوانان که در آن زمان از سوی صدا و سیمای وقت به مدیریت مرتضی دلشب در مشهد تأسیس شده بود، فرا گرفت. پس از مدت کوتاهی منوچهر زمانیان به دلیل ادامه تحصیل از مشهد مراجعت کرد. پس از مدتی همشهری و دوست دایی وی، حمید متبسم که در آن زمان در دانش‌سرای هُنر تهران موسیقی تحصیل می‌کرد. به مشهد آمده و هم‌زمان در کارگاه موسیقی به تدریس مشغول شد. و حدود دو تابستان پیاپی مدرس آنجا باقی ماند.

کیوان ساکت در سال ۱۳۷۵ گروه وزیری را تأسیس کرد. و آثار زیادی را با این گروه اجرا کرده‌است. او در سال ۱۳۶۹ به دعوت پرویز مشکاتیان به عنوان تک‌نواز به گروه عارف دعوت شد. حاصل این همکاری آثاری است نظیر «افشاری مرکب»، «افق مهر»، «وطن من» با صدای ایرج بسطامی، و «مقام صبر» از ساخته‌های پرویز مشکاتیان با تکنوازی تار و سه‌تار کیوان ساکت و آواز علیرضا افتخاری.از دیگر فعّالیت‌های کیوان ساکت می‌توان به کُنسرت‌ها و دونوازی های متعدد در داخل و خارج از ایران اشاره کرد. وی ارکستر بزرگ کیوان ساکت را تأسیس کرده. با بیش از ۶۰ نوازنده و خواننده که کنسرت‌های متعددی را در تهران و مشهد و بیشتر شهرهای ایران و جهان با موفقیت اجرا کرده‌است.

کتاب‌های ردیف نوشته شده توسط ساکت توسط مدرسین تار و سه‌تار تدریس می‌شود.

بیژن کامکار

در سال ۱۳۲۸ در ارومیه به دنیا آمد. سپس پدرش از ارومیه به سنندج منقل شد. مانند دیگر اعضای خانواده‌اش نزد پدرش حسن کامکار به فراگیری موسیقی پرداخت. اولین فعالیت حرفه‌ای او در رادیو به‌عنوان خواننده بوده‌است. اولین‌سازی که او برگزید تنبک بود. اما پس از آن با سازهای ملودیکا و تار به نوازندگی در گروه خانوادگی کامکارها پرداخت. در سال ۱۳۵۳ با ساز تخصصی تار وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و در رشتهٔ موسیقی تحصیل کرد. وی جزو بنیانگذاران گروه‌های شیدا و عارف می‌باشد. و در کنسرت‌ها و آثار متعدد به عنوان نوازنده و بعضاً خواننده این گروه‌ها حضور داشته‌است.

در سال ۱۳۴۸ با محمدرضا لطفی آشنا شد. که به گفتهٔ خود وی نقطه عطفی در زندگی هنری وی به‌شمار می‌رود چون که بعد از پدرش نقش مهمی در آشنایی او با تار و موسیقی ایرانی داشته‌است. همچنین این آشنایی باعث ورود وی به عنوان نوازندهٔ تنبک به گروه شیدا می‌شود اما پس از مدتی با ورود برادرش ارژنگ کامکار به گروه، وی به نوازندگی رباب روی می‌آورد، بیژن کامکار بعد از گروه شیدا به عضویت گروه عارف نیز درمی‌آید. شاید بتوان مهم‌ترین نقش وی در موسیقی ایران را وارد کردن ساز دف برای اولین بار به اجراهای عمومی دانست.

در هنگام عضویت در گروه شیدا به پیشنهاد محمدرضا لطفی از ساز دف در یکی از کنسرت‌های گروه استفاده کرد که با اقبال فراوان علاقه‌مندان مواجه شد. امروزه دف یکی از سازهای مهم در گروه‌های موسیقی ایرانی است و نوازنده‌گان فراوان در این رشته به فعالیت می‌پردازند. پیش از این، دف فقط در مراسم مذهبی دراویش در خانقاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت و در گروه‌های موسیقی ایرانی استفاده نمی‌شد.

منبع