کوی باده‌فروشان – اجرای خصوصی شجریان، عبادی، رام، ناهید، شریف، یاحقی، معروفی و ملک

کوی باده‌فروشان

اجرای خصوصی در افشاری

اجرایی در روز تولد احمد عبادی و در منزل جواد معروفی.

آواز: محمدرضا شجریان
سه‌تار: احمد عبادی
تار: فرهنگ شریف
فلوت: عماد رام
ویولن: پرویز یاحقی
پیانو: جواد معروفی
تنبک: جهانگیر ملک

hashiye
دانلود با لینک مستقیمدانلود از آپلودبوی

دانلود با کیفیت پایین‌تر

پخش آنلاین اجرای خصوصی کوی باده‌فروشان:

عمری‌ست تا به پای خم از پا نشسته‌ایم
در کوی می‌فروش چو مینا نشسته‌ایم
ما را ز کوی باده‌فروشان گزیر نیست
تا باده در خم است همین‌جا نشسته‌ایم
تا موج حادثات چه بازی کند که ما
با زورق شکسته به دریا  نشسته‌ایم
ما آن شـقایقیم  که با داغ سینه سوز
جامی گرفته در پی صحرا نشسته‌ایم
طفل زمـان فشرد چو پروانه‌ام به مشت
جرم دمی که بر سر گل‌ها نشسته‌ایم

*******
بشنو از نی چون حکایت می‌کند
از جدایی‌ها شکایت می‌کند
کز نیستان تا مرا ببریده‌اند
در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند
هر کسی از ظن خود شد یار من
از دورن من نجست اسرار من
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق

(این پست کلا ۱۲,۹۹۰ بار دیده شده که ۵ بار آن برای امروز بوده)

13 thoughts on “کوی باده‌فروشان – اجرای خصوصی شجریان، عبادی، رام، ناهید، شریف، یاحقی، معروفی و ملک

  1. با درود ها . با شناخت کاملی که از ساز استاد شریف دارم . فکر میکنم نوازنده ی ساز تار این اثر مرحوم استاد لطف الله مجد باشند .با سپاس از زحماتتون

    1. نکته‌ی اول در مورد این کار این که به اشتباه پیانو را از مرتضی محجوبی و تار را از فرهنگ شریف ذکر کرده‌اید. پیانو قطعا کار آقای معروفی‌ست. تار، قطع به یقین از فرهنگ شریف نیست. به احتمال زیاد از لطف‌الله مجد و به احتمال کمتر از جلیل شهناز باشد. ویولن نیز بیشتر به کارهای حبیب‌الله بدیعی شبیه است تا پرویز یاحقی. تحسین‌ها و به‌به گفتن‌های میانِ کار، به لحن اسدالله ملک می‌ماند و البته بشکن‌زدن‌ها، شوخ‌طبعیِ محمد موسوی را به ذهن می‌آورد.
      پس بهتر است اطلاعات اثر به صورت زیر تصحیح شوند:
      کوی باده‌فروشان
      اجرای خصوصی در افشاری
      آواز: محمدرضا شجریان
      سه‌تار: احمد عبادی
      تار: لطف‌الله مجد (به احتمال کمتر جلیل شهناز)
      نی: حسن ناهید
      ویولن: حبیب‌الله بدیعی (شاید پرویز یاحقی)
      پیانو: جواد معروفی
      تنبک: احتمالا اسدالله ملک
      نکته‌ی دوم این که ترک‌های شماره‌ی ۵ و ۶ و ۷ در انتهای کار، مربوط به اجرایی دیگر در مایه‌ی دشتی‌ست با همکاری اساتید شجریان و و عبادی و موسوی، و اصلا ربطی به این اجرای افشاری ندارد. آن کار به صورت یکپارچه و به نام گل مغرور در سایتتان موجود است.
      با تشکر.

  2. قسمت دوم این مجموعه (دوشعر آخر) توی همین سایت به اسم غرور گل به صورت باکیفیت تر وجود داره… اون قسمت رو حذف کنید

  3. نه عزیزان از استاد شهناز پزسیدم ایشون بودن پیانو استاد نعروفی استاد عبادی ستار و نی اقای کسابی
    جمع اساتیذ بودن

  4. کاملا مشخص هست که زنده یاد «عماد رام» تسلطی به ساز و آواز و اصول جواب آواز ندارند. چند بار وسط آواز پریدند :))

  5. در مورد ساز نی یا فلوت در جایی کاملا صدای فلوت شنیده میشود و در بقیه تشخیص نی و فلوت به نظرم امکان ندارد چرا که هم استاد عماد رام مسلط کامل به فلوت و دستگاه های ایرانی هستند و هم استاد موسوی و اینکه هماهنگی در جواب آواز در بین فلوت و ویلن نیست این ناشی از اجرای زنده و بداهه بدون تمرین و هماهنگ نبودن در اجراست نه اینکه اساتید کارخود را بلد نباشند. به هر روی کاری بس زیباست بخصوص رنگ آخر آن که کاش میدانستیم ساخته کیست.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *