ده تصنیف از عبدالوهاب شهیدی – تصنیف‌های برگزیده‌ی شهیدی به انتخاب خصوصی
عبدالوهاب شهیدی فرزند میرزا حسن شهیدی ملقب به صدرالاسلام و متخلص به طوبی و پدرِ شاپور شهیدی است. او در ۱ مهر ۱۳۰۱ در شهر میمه زاده شد. عبدالوهاب شهیدی مشوق اصلی خود را پدرش می‌دانست و در این باره گفته بود: «پدر هم از آن جا که موسیقی را خیلی خوب می‌دانست به من کمک می‌کرد و چند مثنوی را به من یاد داد که ای کاش نرفته بود و من از او بیشتر می‌آموختم. اما ۱۳ ساله بودم که ایشان درگذشت». وی با اسماعیل مهرتاش آشنا شد و این آشنایی منجر به این شد که نزد وی فراگیری موسیقی را آغاز کند. ابتدا آوازهای تاج اصفهانی و ادیب خوانساری را آموخت. اما اسماعیل مهرتاش به او می‌گوید باید همه این‌ها را از ذهنت پاک کنی. بدین ترتیب عبدالوهاب شهیدی صاحب سبک منحصر به فردی شد.
در این پست ده تصنیف برتر عبدالوهاب شهیدی به انتخاب رسانه‌ی خصوصی را برای شما دوستان قرار داده‌ایم، امید که شنیدن این تصانیف یادآور خاطرات خوشی برای شما باشد.
تصنیف موردعلاقه‌ی شما به خوانندگی عبدالوهاب شهیدی کدام تصنیف است؟
۱: تصنیف گریه را به مستی بهانه کردم، شعر و آهنگ: عارف قزوینی، تنظیم: جواد معروفی
۲: تصنیف زندگی، آهنگساز: فرامرز پایور براساس ملودی لری، شاعر: هما میرافشار
۳: تصنیف چه خوش صید دلم کردی، آهنگساز: اسماعیل مهرتاش، شاعر: حافظ
۴: تصنیف قرار دلم کجا میروی، آهنگ براساس موسیقی بختیاری، شاعر: معینی کرمانشاهی، تنظیم: روح‌الله خالقی
۵: تصنیف در کنار گلزار، آهنگ: علینقی وزیری، شاعر: محیط طباطبایی، تنظیم: روح‌الله خالقی
۶: تصنیف ز داغ حسرت (بهار دلکش)، آهنگساز: درویش خان، شاعر: رهی معیری، تنظیم: جواد معروفی
۷: تصنیف ز من نگارم، آهنگ: درویش خان، شاعر: ملک‌الشعرا بهار، گروه پایور
۸: تصنیف امان از این دل که داد، آهنگ و شاعر: محمدعلی امیرجاهد، اجرای جشن هنر
۹: تصنیف به جهان خرم از آنم، آهنگ: علی‌اکبر شیدا، شاعر: سعدی، تنظیم: جواد معروفی
۱۰: آتش دل (آتش جاودان)، آهنگ: مرتضی نی‌داود، شاعر: پژمان بختیاری، تنظیم: جواد معروفی
۱۲۸kbps – ۷۰.۱۷MB : مستقیم | آپلودبوی
پخش آنلاین ده تصنیف از عبدالوهاب شهیدی :
عبدالوهاب شهیدی از آغاز دهه ۱۳۲۰ کار هنری خود را با فراگیری آواز، سنتور، و عود نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد. او در سال ۱۳۳۹ در برنامه گل‌ها شروع به همکاری با رادیو کرد. تا سال ۱۳۵۷ در بسیاری از این برنامه‌ها شرکت کرد. وی هم‌چنین چندین بار در برنامه‌های جشن هنر شیراز شرکت کرد. در این برنامه‌ها با هنرمندان سرشناسی چون جلیل شهناز، فرامرز پایور، اصغر بهاری، حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی، حسن ناهید، و محمد اسماعیلی همکاری کرد.
عبدالوهاب شهیدی با اجرای بیش از ۲۳۰ برنامه، از فعال‌ترین هنرمندان برنامه گل‌ها بوده و رتبه سوم بیش‌ترین برنامه موسیقی در گل‌ها را دارد. عبدالوهاب شهیدی در اجرای آوازهای محلی نیز پیش‌رو بوده‌است. تصنیف معروف زندگی با مطلع آن نگاه گرم تو از این هنرمند است.
اجرای آوازهای محلی، در میان آثار عبدالوهاب شهیدی نقش برجسته‌ای دارند. از آوازهای محلی او می‌توان به تصنیف زندگی (معروف به اون نگاه گرم تو) اشاره کرد. که مربوط به آهنگی محلی بر روی شعری از هما میرافشار در دستگاه ماهور است و با تنظیم فرامرز پایور اجرا شده‌است. عبدالوهاب شهیدی هم‌چنین تصنیف‌های دیگری مانند یار بی وفا، آی سوزه و… هم‌چنین وی قطعات قدیمی سرشناسی چون آثار عارف قزوینی را نیز اجرا کرد که از میان آن‌ها می‌توان به تصنیف‌های گریه را به مستی بهانه کردم (در آلبوم قدیمی حرف) و گریه کن که گر سیل خون گریی اشاره کرد.
در سال ۱۳۳۵ روابط عمومی ارتش توانست برنامه‌ای در رادیو به خود اختصاص دهد که آن هم موسیقی بود. به‌جز عبدالوهاب شهیدی، حسین قوامی و ایرج هم برنامه داشتند که تا چهارسال در آن جا بودند.
عبدالوهاب شهیدی ابتدا نواختن ساز سنتور را آغاز کرد اما پس از چند سال به ساز عود علاقه‌مند شد و آن را فرا گرفت. شهیدی باور داشت که یک خواننده حتماً باید بر یک ساز موسیقی اشراف داشته باشد. شهیدی مضراب تار را روی عود استفاده کرد و بدین ترتیب شیوه نوازندگی تار را روی عود پیاده نمود. در بسیاری از ساز و آوازهای او صدای عود وی در کنار آوازش به گوش می‌رسد. شهیدی با گروه‌های گوناگونی از جمله با گروه پایور همکاری کرد. او در بیشتر آلبوم‌ها علاوه بر آواز، گروه‌نوازی‌ها را نیز با عود همراهی کرد.
عبدالوهاب شهیدی پس از انقلاب چون بسیاری دیگر، ایران را ترک کرد و به ایالات متحده آمریکا رفت و در میانه دهه ۱۳۷۰ (خورشیدی) به ایران برگشت.
شهیدی که چهار روز پس از تزریق واکسن کرونا دچار بیماری قلبی شده بود، یک روز پس از بستری شدن در بیمارستان، بامداد دوشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۰ درگذشت. پیکر وی در ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۰ در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
